ریشه ی بحران در بیشه های طالب پرور منطقه است
یک روز پس از ارایه ی طرح صلح رییس جمهور کرزی در نشست لندن2، یک گروه از شورشیان به یک پایگاه نظامیان اردوی ملی در ولایت هلمند یورش برده اند.
اگرچه به گفته ی مقام های امنیتی این رویداد تلفات جانی قابل ملاحظه یی در پی نداشته است، اما این رویداد به این موضوع اشاره دارد که اوضاع در افغانستان به مراتب متفاوت تر از آن است که مقام های افغان و هم پیمانان بین المللی شان در نشست های دیپلوماتیک تعریف می کنند.
یکی از محوری ترین بخش های طرحی که آقای کرزی در نشست لندن ارایه کرده است را گفتگو با طالبان در بر می گیرد که در این راستا در کنار ارایه ی مشوق هایی از جانب خود، از حکومت پاکستان و شاه عربستان سعودی نیز خواستار کمک شده است.
اگرچه پاسخ طالبان/هراس افگنان به برنامه ی صلح جویانه ی آقای کرزی از رویداد خونینی که آنان بروز 28 جدی شکل دادند، پیشاپیش قابل فهم بود، اما حمله ی هفت تن از انتحار کنندگان طالب به پایگاه نظامیان اردوی ملی در ولایت هلمند یک روز پس از برگزاری نشست لندن به این موضوع که پیچیدگی های منازعه ی کنونی در افغانستان و منطقه با پارادایم های ابزارمند و چندبعدی پیوند دارد که به این ساده گی ها از بین رفتنی نیستند، اشاره ی تکان دهنده یی دارد.
برگزار کنندگان این نشست، از ایجاد صندوقی برای تامین مخارج برنامه ی صلح دولت و ایجاد شورای که گفته شده به خاطر تامین صلح و آغاز فرایند مذاکره با شورشیان ساخته می شود، سخن گفته اند که به این صورت قرار است صد ها میلیون دالر در این زمینه هزینه شود.
دادن تشویقیه ها و فراهم آوری زمینه های کار برای شورشیانی که از جنگ دست می کشند در حالی به عنوان بخش هایی از یک "طرح تازه" از سوی رییس جمهور کرزی به کنفرانس لندن ارایه شده که در چهار سال گذشته پول های زیادی ظاهرا در راستای تشویق افرادی از رده های دوم و سوم طالبان و حزب اسلامی برای پیوستن به روند صلح به مصرف رسیده است و در این سال هاهزاران تن از افراد از نشانی های مختلف به کمسیون تحکیم صلح پیوسته و پس از دریافت انعام های پولی و تضمین نامه های امنیتی از سوی آقای صبغت الله مجددی رییس این کمسیون، دوباره به صفوف شورشیان پیوسته و به اقدامات تخریب کارانه ی خویش ادامه داده اند و حتا گزارش هایی از این که شماری از این گونه افراد چندین بار از تشویقیه های مجددی استفاده کرده و در باره به شورشگری پرداخته اند. که این موضوع از یک جهت به فساد اندود بودن روند "صلح خواهی" دولت افغانستان اشاره دارد و از جانب دیگر این نگرانی را می تواند تقویت کند که شورشیان با بدست آوردن پول هایی که از این پس به صورت بی رویه برای تشویق آنان جهت پیوستن به روند صلح هزینه شود، جسورانه تر و ابزارگرایانه تر به فعالیت های هراس افگنانه ی شان ادامه دهند.
به این صورت آنچه در کنفرانس لندن کم تر به آن پرداخته شده، زمینه های اجتماعی پرورش تفکرات تندروانه در دوسوی دیورند است که در آنسوی دیورند نگاه ابزار گرایانه ی سازمان جاسوسی پاکستان، امکان مبارزه ی جدی در برابر این پدیده را از کف جامعه ی جهانی ربوده و در افغانستان برخورد سطحی و عوام گرایانه و حتا غیرصادقانه ی دولت این کشور با شورشیان مسلح وضعیتی را پدید آورده که برنامه های پرهزینه یی که از سوی کشور های خارجی نیز در این راستا عملی می شود، در بسیاری موارد مغالطه آمیز و گمراه کننده تلقی شود.
چه این که عدم شناخت دقیق خارجی ها از پیچیدگی های جامعه ی افغانی و منفعت اندیشی هایی که از همین رهگذر نیز در ذهن وضمیر شماری از بلندپایه گان واجب الاحترام نظام وجود دارد، می تواند مسخ شدن هرچه بیش تر اندیشه ها و برنامه های ثبات محور در افغانستان را به دنبال داشته باشد.
یک روز پس از ارایه ی طرح صلح رییس جمهور کرزی در نشست لندن2، یک گروه از شورشیان به یک پایگاه نظامیان اردوی ملی در ولایت هلمند یورش برده اند.
اگرچه به گفته ی مقام های امنیتی این رویداد تلفات جانی قابل ملاحظه یی در پی نداشته است، اما این رویداد به این موضوع اشاره دارد که اوضاع در افغانستان به مراتب متفاوت تر از آن است که مقام های افغان و هم پیمانان بین المللی شان در نشست های دیپلوماتیک تعریف می کنند.
یکی از محوری ترین بخش های طرحی که آقای کرزی در نشست لندن ارایه کرده است را گفتگو با طالبان در بر می گیرد که در این راستا در کنار ارایه ی مشوق هایی از جانب خود، از حکومت پاکستان و شاه عربستان سعودی نیز خواستار کمک شده است.
اگرچه پاسخ طالبان/هراس افگنان به برنامه ی صلح جویانه ی آقای کرزی از رویداد خونینی که آنان بروز 28 جدی شکل دادند، پیشاپیش قابل فهم بود، اما حمله ی هفت تن از انتحار کنندگان طالب به پایگاه نظامیان اردوی ملی در ولایت هلمند یک روز پس از برگزاری نشست لندن به این موضوع که پیچیدگی های منازعه ی کنونی در افغانستان و منطقه با پارادایم های ابزارمند و چندبعدی پیوند دارد که به این ساده گی ها از بین رفتنی نیستند، اشاره ی تکان دهنده یی دارد.
برگزار کنندگان این نشست، از ایجاد صندوقی برای تامین مخارج برنامه ی صلح دولت و ایجاد شورای که گفته شده به خاطر تامین صلح و آغاز فرایند مذاکره با شورشیان ساخته می شود، سخن گفته اند که به این صورت قرار است صد ها میلیون دالر در این زمینه هزینه شود.
دادن تشویقیه ها و فراهم آوری زمینه های کار برای شورشیانی که از جنگ دست می کشند در حالی به عنوان بخش هایی از یک "طرح تازه" از سوی رییس جمهور کرزی به کنفرانس لندن ارایه شده که در چهار سال گذشته پول های زیادی ظاهرا در راستای تشویق افرادی از رده های دوم و سوم طالبان و حزب اسلامی برای پیوستن به روند صلح به مصرف رسیده است و در این سال هاهزاران تن از افراد از نشانی های مختلف به کمسیون تحکیم صلح پیوسته و پس از دریافت انعام های پولی و تضمین نامه های امنیتی از سوی آقای صبغت الله مجددی رییس این کمسیون، دوباره به صفوف شورشیان پیوسته و به اقدامات تخریب کارانه ی خویش ادامه داده اند و حتا گزارش هایی از این که شماری از این گونه افراد چندین بار از تشویقیه های مجددی استفاده کرده و در باره به شورشگری پرداخته اند. که این موضوع از یک جهت به فساد اندود بودن روند "صلح خواهی" دولت افغانستان اشاره دارد و از جانب دیگر این نگرانی را می تواند تقویت کند که شورشیان با بدست آوردن پول هایی که از این پس به صورت بی رویه برای تشویق آنان جهت پیوستن به روند صلح هزینه شود، جسورانه تر و ابزارگرایانه تر به فعالیت های هراس افگنانه ی شان ادامه دهند.
به این صورت آنچه در کنفرانس لندن کم تر به آن پرداخته شده، زمینه های اجتماعی پرورش تفکرات تندروانه در دوسوی دیورند است که در آنسوی دیورند نگاه ابزار گرایانه ی سازمان جاسوسی پاکستان، امکان مبارزه ی جدی در برابر این پدیده را از کف جامعه ی جهانی ربوده و در افغانستان برخورد سطحی و عوام گرایانه و حتا غیرصادقانه ی دولت این کشور با شورشیان مسلح وضعیتی را پدید آورده که برنامه های پرهزینه یی که از سوی کشور های خارجی نیز در این راستا عملی می شود، در بسیاری موارد مغالطه آمیز و گمراه کننده تلقی شود.
چه این که عدم شناخت دقیق خارجی ها از پیچیدگی های جامعه ی افغانی و منفعت اندیشی هایی که از همین رهگذر نیز در ذهن وضمیر شماری از بلندپایه گان واجب الاحترام نظام وجود دارد، می تواند مسخ شدن هرچه بیش تر اندیشه ها و برنامه های ثبات محور در افغانستان را به دنبال داشته باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر