سازمان ملل متحد؛
نمایندهی جدید و اولویتهای تازه
پس از آنکه بحث و جدلهای پسا انتخاباتی- ادامهی ماموریت کای آیده به عنوان نمایندهی ویژهی سازمان ملل متحد را با آبرو و اعتبار آن در افغانستان گره زد و آقای آیده که انتقادات تند معاون بر کنار شده اش- پیترگالبرایت، پای او را به رسوایی های انتخابات 29 اسد دخیل ساخت و برخی رسانههای غربی به وی لقب «نارویژی پنهان کار دادند» کنار رفتن از این سمت پس از ماه مارچ سال جاری میلادی را به ماندن ترجیح داد، اکنون به نظر میرسد که کشور های بزرگ دخیل در روند کنونی افغانستان به ارایهی نقطه نظرهای خود پیرامون ویژه گی ها و شاخصهای فردی که پس از وی به این سمت دشوار برگزیده میشود، را آغاز کرده اند.
در حالی که سخن گویان سازمان ملل و همچنان گوردون بروان نخست وزیر بریتانیا معرفی نمایندهی تازه ی سازمان ملل برای افغانستان را به همایش لندن موکول کرده اند، ریچارد هولبروک نمایندهی ویژهی ایالات متحده امریکا در امور افغانستان و پاکستان پیشا پیش از گزینش «استیفن دی میستورا» که پیش از این به عنوان نمایندهی این سازمان در عراق کار کرده به این سمت، پشتیبانی کرده است.
بیشتر از دوسال پیش نیاز فعالتر شدن سازمان ملل و افزایش اختیارات نمایندهی این سازمان به عنوان یکی از راههای افزایش موثریت تلاشهای بین المللی در افغانستان مورد توجه قرار گرفته بود، واکنش تند دولت افغانستان در برابر گزینش لارد پدی اشدون بریتانیایی تبار که قرار بود به عنوان ممثل این ارادهی جامعهی بین المللی به افغانستان بیاید، به گزینش کای آیده به این سمت انجامید.
اما در دوسال گذشته ناتوانی سازمان ملل در مدیریت بعد بین المللی بحران می تواند، یکی از عوامل تشدید بحران در این کشور تا بدان حد که به تعبیر دبیرکل این سازمان مسیر مهار ناپذیری را می پیماید، تلقی شود. چه این که انفعال بیش از حد آقای آیده یا شاید هم عدم صداقت وی در رعایت اصل بیطرفی سازمان ملل متحد در انتخابات 29 اسد، آنگونه که پیترگالبرایت عنوان کرده، به اعتبار و وجههی این سازمان لطمهی شدیدی وارد کرده است.
در حالی که سخنگویان آقای کرزی جامعهی جهانی را از ایجاد نهادهای موازی با دولت افغانستان برحذر داشته و تلاش می کنند تا بر تصمیم گیری های کلان بین المللی به عنوان "ممثل ارادهی مردم افغانستان" اثرگزاری بیش تر داشته باشند، به تازه گی دبیرکل سازمان ملل نسبت به تشدید بحران در افغانستان در صورت تداوم وضعیت کنونی هشدار داده و از گزینش یک نمایندهی ارشد ملکی از سوی ناتو پشتیبانی کرده است.
اکنون که بحث و جدل ها پیرامون گزینش نمایندهی تازهای سازمان ملل متحد در امور افغانستان آغاز شده- لازم است تا این سازمان از یک طرف در گزینش نمایندهی تازهی خود از دقت لازم کار بگیرد تا اشتباهات آقای آیده و لخضر ابراهیمی تکرار نشود و از جانب دیگر اجازه ندهد، تا در نتیجهی تقلب و سوء استفاده در انتخابات پارلمانی، دایرهی مشروعیت نامشروع حکومت برآمده از انتخابات 29 اسد به کلیت دستگاه دولتی افغانستان تسری داده نشود.
بازنگری نقش ملل متحد در افغانستان نیز یک از اولویتهای فرار راه این سازمان تلقی می شود، زیرا حالا در کنار چالشهای فزایندهی دیگر با یک حکومت ضعیف و نا کارآمد با مشروعیت به عاریت گرفته از پشتیبانی جامعهی جهانی اما به مراتب کار آزموده تر و پر ادعا تر در چانه زنیها با جامعهی جهانی رو برو میباشد.
نمایندهی جدید و اولویتهای تازه
پس از آنکه بحث و جدلهای پسا انتخاباتی- ادامهی ماموریت کای آیده به عنوان نمایندهی ویژهی سازمان ملل متحد را با آبرو و اعتبار آن در افغانستان گره زد و آقای آیده که انتقادات تند معاون بر کنار شده اش- پیترگالبرایت، پای او را به رسوایی های انتخابات 29 اسد دخیل ساخت و برخی رسانههای غربی به وی لقب «نارویژی پنهان کار دادند» کنار رفتن از این سمت پس از ماه مارچ سال جاری میلادی را به ماندن ترجیح داد، اکنون به نظر میرسد که کشور های بزرگ دخیل در روند کنونی افغانستان به ارایهی نقطه نظرهای خود پیرامون ویژه گی ها و شاخصهای فردی که پس از وی به این سمت دشوار برگزیده میشود، را آغاز کرده اند.
در حالی که سخن گویان سازمان ملل و همچنان گوردون بروان نخست وزیر بریتانیا معرفی نمایندهی تازه ی سازمان ملل برای افغانستان را به همایش لندن موکول کرده اند، ریچارد هولبروک نمایندهی ویژهی ایالات متحده امریکا در امور افغانستان و پاکستان پیشا پیش از گزینش «استیفن دی میستورا» که پیش از این به عنوان نمایندهی این سازمان در عراق کار کرده به این سمت، پشتیبانی کرده است.
بیشتر از دوسال پیش نیاز فعالتر شدن سازمان ملل و افزایش اختیارات نمایندهی این سازمان به عنوان یکی از راههای افزایش موثریت تلاشهای بین المللی در افغانستان مورد توجه قرار گرفته بود، واکنش تند دولت افغانستان در برابر گزینش لارد پدی اشدون بریتانیایی تبار که قرار بود به عنوان ممثل این ارادهی جامعهی بین المللی به افغانستان بیاید، به گزینش کای آیده به این سمت انجامید.
اما در دوسال گذشته ناتوانی سازمان ملل در مدیریت بعد بین المللی بحران می تواند، یکی از عوامل تشدید بحران در این کشور تا بدان حد که به تعبیر دبیرکل این سازمان مسیر مهار ناپذیری را می پیماید، تلقی شود. چه این که انفعال بیش از حد آقای آیده یا شاید هم عدم صداقت وی در رعایت اصل بیطرفی سازمان ملل متحد در انتخابات 29 اسد، آنگونه که پیترگالبرایت عنوان کرده، به اعتبار و وجههی این سازمان لطمهی شدیدی وارد کرده است.
در حالی که سخنگویان آقای کرزی جامعهی جهانی را از ایجاد نهادهای موازی با دولت افغانستان برحذر داشته و تلاش می کنند تا بر تصمیم گیری های کلان بین المللی به عنوان "ممثل ارادهی مردم افغانستان" اثرگزاری بیش تر داشته باشند، به تازه گی دبیرکل سازمان ملل نسبت به تشدید بحران در افغانستان در صورت تداوم وضعیت کنونی هشدار داده و از گزینش یک نمایندهی ارشد ملکی از سوی ناتو پشتیبانی کرده است.
اکنون که بحث و جدل ها پیرامون گزینش نمایندهی تازهای سازمان ملل متحد در امور افغانستان آغاز شده- لازم است تا این سازمان از یک طرف در گزینش نمایندهی تازهی خود از دقت لازم کار بگیرد تا اشتباهات آقای آیده و لخضر ابراهیمی تکرار نشود و از جانب دیگر اجازه ندهد، تا در نتیجهی تقلب و سوء استفاده در انتخابات پارلمانی، دایرهی مشروعیت نامشروع حکومت برآمده از انتخابات 29 اسد به کلیت دستگاه دولتی افغانستان تسری داده نشود.
بازنگری نقش ملل متحد در افغانستان نیز یک از اولویتهای فرار راه این سازمان تلقی می شود، زیرا حالا در کنار چالشهای فزایندهی دیگر با یک حکومت ضعیف و نا کارآمد با مشروعیت به عاریت گرفته از پشتیبانی جامعهی جهانی اما به مراتب کار آزموده تر و پر ادعا تر در چانه زنیها با جامعهی جهانی رو برو میباشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر