نامزد وزیران بی تجربه؛
در رگبار اتهام های بی بنیاد
در حالی که در مرحله ی نخست معرفی اعضای کابینه از سوی حامد کرزی به مجلس نمایندگان، بسیاری ها از تکراری بودن چهره هایی که تکراری ترین های آنان رای اعتماد به دست آوردند، ابراز ناخشنودی می کردند، اکنون 17 نامزد وزیر تازه پیشاپیش با اتهام هایی از نوع ناکاره گی، بی تجربه گی، وابسته گی به تنظیم های جهادی، سوء سابقه و غیره روبرو شده اند.
روز دوشنبه روند ارایه ی برنامه های نامزد وزیران تازه در حالی در مجلس آغاز شد که تنها 48 تن از نمایندگان زحمت شنیدن برنامه های آنان را به خود داده اند و در طول عمر چهار ساله ی شورای ملی افغانستان، این فقط روز های مانند رای گیری در مورد وزیران کابینه بوده که حتا نمایندگان همیشه غیرحاضر در مجلس حضور می یاقته اند.
از برخورد های نمایندگانی که در روز های ارایه ی برنامه ها در مجلس حضور نداشته اما در روز های رای گیری با حضور پررنگ خود به رد یا تایید نامزد وزیران اقدام می کنند، برمی آید؛ که بسیاری از این نمایندگان، نه از روی برنامه ها و حتا کارویژه ها و شگرد هایی که در سخنرانی های پیشا رای دهی از سوی نامزد وزیران برای کسب رای اعتماد آنان به کار بسته می شود، بلکه از روی سلیقه های شخصی، عصبیت های قومی، رابطه های تنطیمی – ایدیولوژیک و برمبنای بده بستان های پشت پرده یی و معاملاتی که در حاشیه ی مهمانی های شبانه میان آنان وبرخی از نامزد وزیران صورت می گیرد، تصمیم گیری می کنند.
به نظر می رسد، کشور های شامل در قضایای افغانستان به ویژه ایالات متحده ی امریکا و بریتانیا که گفته شده رای و نظر آنان در گزینش اعضای کابینه به ویژه شماری از افراد مورد تایید آنان در مرحله ی نخست از هفت خوان رستم پارلمان افغانستان گذشتند یاهم گذرانده شدند، برمعاملات درون ساختاری قدرت چیره گی داشته است، همچنان به اعمال نظر درمورد نامزد وزیران تازه ادامه می دهند و تلاش دارند تا به شمار مهره های مورد نظر خویش در کابینه ی تازه بیفزایند.
ابراز ناخشنودی بریتانیا از گزینش وزیر امور داخله ی پیشین به عنوان نامزد وزیر مبارزه با مواد مخدر توسط رییس جمهور کرزی که در روزنامه ی گاردین بازتاب یافته می تواند بخشی از روند کوبیده شدن نامزد وزیران تازه معرفی شده در اذهان نمایندگان باشد.
چه این که شماری از نامزد وزیران بی تجربه در چانه زنی ها و معاملات پشت پرده یی، اگرچه دارای درایت و توانایی کاری هم باشند، در روند دشوار کسب رای اعتماد به قاعده های اصلی بازی آشنایی چندانی ندارند.
آنگونه که از سخنان برخی از نمایندگان و نامزد وزیران "صاحب نام " برمی آید؛ بازی با نام این چهره ها تا به کرسی نشستن اهداف کشور های قدرتمند خارجی، اطرافیان آقای کرزی و دلالان سیاسی – قومی طرف معامله باوی در انتخابات 29 اسد، ادامه خواهد داشت.
وجه دیگر خیمه شب بازی کابینه این است که تمامیت خواهی قومی – ایدیولوژیک در الفاظ و کلمات افرادی که از نام های مختلف به ویژه در رسانه های دیداری کشور سخن فرسایی می کنند، موج می زند.
اگرچه به فرشته خو بودن هیچ کس در افغانستان نمی شود پافشاری کرد، اما دایره ی اتهامات بی بنیاد برمبنای همین عصبیت ها در برخی موارد به حدی گسترده و غیر منصفانه می شود که یک فرد بی هویت اما نزدیک به حلقات بالایی قدرت از تربیون یکی از رسانه های دیداری کشور، یک استاد دانشگاه ( و اکنون یکتن از این نامزد وزیران) را بدون دردست داشتن هیچ نوع سند و مدرکی صرفاً به دلیل این که وی در فلان کشور درس خوانده است، جاسوس آن کشور می خواند.
اتهام بی بنیادی که اگر مثلاً در مورد یک تحصیل کرده ی کشور انگلستان که اکنون وزیر امور داخله ی افغانستان است، از متن کاپی شده ی یک رسانه ی خارجی در یک رسانه ی چاپی داخلی به گونه یی استنباط گردد، ممکن است برخوردی به مراتب شدید تر از آنچه چندی پیش بر مدیر مسوول روزنامه ی نخست گذشت، را با فرد مدعی به دنبال داشته باشد.
اما از آنجایی که این نامزد وزیران "بی پشتوانه" نه تا اکنون خدم و حشمی در اختیار دارند و نه هم به دسته ها و شبکه های مافیایی مواد مخدر و خاستگاه های تزویر اندودی که یک چنین "صاحبنظران" تملق پیشه را در درون خود می پرورد دسترسی دارند، آب از آب تکان نمی خورد و این رجزخوانی ها هم می تواند اثرات بدی را بر دیدگاه های نمایندگان مجلس نسبت به این نامزد وزیران بگذارد و سود این رجز خوانی بی بنیاد را هم افراد وابسته به گروه هایی ببرند که واقعاً با تمویل و شخصیت سازی شبکه های جاسوسی کشور های همسایه نفس می کشند و با استفاده از جو ملتهب شکننده ی کنونی و عصبیت های قبیله یی؛ از یک طرف از رهبران شورشی فراری خویش قهرمان سازی می کنند و از جانب دیگر برای دستیابی به چوکی های "تخصصی کابینه ی تکنوکرات" آقای حامد کرزی چانه زنی می کنند.
در رگبار اتهام های بی بنیاد
در حالی که در مرحله ی نخست معرفی اعضای کابینه از سوی حامد کرزی به مجلس نمایندگان، بسیاری ها از تکراری بودن چهره هایی که تکراری ترین های آنان رای اعتماد به دست آوردند، ابراز ناخشنودی می کردند، اکنون 17 نامزد وزیر تازه پیشاپیش با اتهام هایی از نوع ناکاره گی، بی تجربه گی، وابسته گی به تنظیم های جهادی، سوء سابقه و غیره روبرو شده اند.
روز دوشنبه روند ارایه ی برنامه های نامزد وزیران تازه در حالی در مجلس آغاز شد که تنها 48 تن از نمایندگان زحمت شنیدن برنامه های آنان را به خود داده اند و در طول عمر چهار ساله ی شورای ملی افغانستان، این فقط روز های مانند رای گیری در مورد وزیران کابینه بوده که حتا نمایندگان همیشه غیرحاضر در مجلس حضور می یاقته اند.
از برخورد های نمایندگانی که در روز های ارایه ی برنامه ها در مجلس حضور نداشته اما در روز های رای گیری با حضور پررنگ خود به رد یا تایید نامزد وزیران اقدام می کنند، برمی آید؛ که بسیاری از این نمایندگان، نه از روی برنامه ها و حتا کارویژه ها و شگرد هایی که در سخنرانی های پیشا رای دهی از سوی نامزد وزیران برای کسب رای اعتماد آنان به کار بسته می شود، بلکه از روی سلیقه های شخصی، عصبیت های قومی، رابطه های تنطیمی – ایدیولوژیک و برمبنای بده بستان های پشت پرده یی و معاملاتی که در حاشیه ی مهمانی های شبانه میان آنان وبرخی از نامزد وزیران صورت می گیرد، تصمیم گیری می کنند.
به نظر می رسد، کشور های شامل در قضایای افغانستان به ویژه ایالات متحده ی امریکا و بریتانیا که گفته شده رای و نظر آنان در گزینش اعضای کابینه به ویژه شماری از افراد مورد تایید آنان در مرحله ی نخست از هفت خوان رستم پارلمان افغانستان گذشتند یاهم گذرانده شدند، برمعاملات درون ساختاری قدرت چیره گی داشته است، همچنان به اعمال نظر درمورد نامزد وزیران تازه ادامه می دهند و تلاش دارند تا به شمار مهره های مورد نظر خویش در کابینه ی تازه بیفزایند.
ابراز ناخشنودی بریتانیا از گزینش وزیر امور داخله ی پیشین به عنوان نامزد وزیر مبارزه با مواد مخدر توسط رییس جمهور کرزی که در روزنامه ی گاردین بازتاب یافته می تواند بخشی از روند کوبیده شدن نامزد وزیران تازه معرفی شده در اذهان نمایندگان باشد.
چه این که شماری از نامزد وزیران بی تجربه در چانه زنی ها و معاملات پشت پرده یی، اگرچه دارای درایت و توانایی کاری هم باشند، در روند دشوار کسب رای اعتماد به قاعده های اصلی بازی آشنایی چندانی ندارند.
آنگونه که از سخنان برخی از نمایندگان و نامزد وزیران "صاحب نام " برمی آید؛ بازی با نام این چهره ها تا به کرسی نشستن اهداف کشور های قدرتمند خارجی، اطرافیان آقای کرزی و دلالان سیاسی – قومی طرف معامله باوی در انتخابات 29 اسد، ادامه خواهد داشت.
وجه دیگر خیمه شب بازی کابینه این است که تمامیت خواهی قومی – ایدیولوژیک در الفاظ و کلمات افرادی که از نام های مختلف به ویژه در رسانه های دیداری کشور سخن فرسایی می کنند، موج می زند.
اگرچه به فرشته خو بودن هیچ کس در افغانستان نمی شود پافشاری کرد، اما دایره ی اتهامات بی بنیاد برمبنای همین عصبیت ها در برخی موارد به حدی گسترده و غیر منصفانه می شود که یک فرد بی هویت اما نزدیک به حلقات بالایی قدرت از تربیون یکی از رسانه های دیداری کشور، یک استاد دانشگاه ( و اکنون یکتن از این نامزد وزیران) را بدون دردست داشتن هیچ نوع سند و مدرکی صرفاً به دلیل این که وی در فلان کشور درس خوانده است، جاسوس آن کشور می خواند.
اتهام بی بنیادی که اگر مثلاً در مورد یک تحصیل کرده ی کشور انگلستان که اکنون وزیر امور داخله ی افغانستان است، از متن کاپی شده ی یک رسانه ی خارجی در یک رسانه ی چاپی داخلی به گونه یی استنباط گردد، ممکن است برخوردی به مراتب شدید تر از آنچه چندی پیش بر مدیر مسوول روزنامه ی نخست گذشت، را با فرد مدعی به دنبال داشته باشد.
اما از آنجایی که این نامزد وزیران "بی پشتوانه" نه تا اکنون خدم و حشمی در اختیار دارند و نه هم به دسته ها و شبکه های مافیایی مواد مخدر و خاستگاه های تزویر اندودی که یک چنین "صاحبنظران" تملق پیشه را در درون خود می پرورد دسترسی دارند، آب از آب تکان نمی خورد و این رجزخوانی ها هم می تواند اثرات بدی را بر دیدگاه های نمایندگان مجلس نسبت به این نامزد وزیران بگذارد و سود این رجز خوانی بی بنیاد را هم افراد وابسته به گروه هایی ببرند که واقعاً با تمویل و شخصیت سازی شبکه های جاسوسی کشور های همسایه نفس می کشند و با استفاده از جو ملتهب شکننده ی کنونی و عصبیت های قبیله یی؛ از یک طرف از رهبران شورشی فراری خویش قهرمان سازی می کنند و از جانب دیگر برای دستیابی به چوکی های "تخصصی کابینه ی تکنوکرات" آقای حامد کرزی چانه زنی می کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر