رییس جمهور در تداوم یک آزمون دشوار!
همزمان با سفر حامدکرزی به ترکیه، یک مقام ریاست جمهوری به روزنامه ی نخست گفته است "اگر ترکیه نتواند برای بهبود روابط کابل- غرب کاری انجام دهد، کرزی تداوم حضورش در قدرت را بازنگری خواهد کرد." این مقام باشاره به امر و نهی های پیهم مقامات غربی در مورد حکومت پساانتخابات به حامد کرزی اذعان کرده که این وضعیت شخص رییس جمهور و مشاوران نزدک وی را نگران ساخته که مبادا این جدال بی سرانجام به بهای از دست دادن حمایت جامعه‌ی جهانی از افغانستان تمام شود.
قرار گرفتن حامد کرزی پس از اعلام نام وی به عنوان نامزد برنده ی انتخابات 29 اسد از سوی کمسیون انتخابات در وضعیتی که بسیاری از آگاهان مسایل افغانستان آنرا برزخی در میان دو انتخاب قلمداد کردند، این گمانه را یک بار دیگر تقویت کرده که تصمیم رییس جمهور کرزی همان گونه که در پایان قایله ی رفتن یا نرفتن انتخابات به دور دوم حایز اهمیت جدی بود، انتخاب کردن از میان معامله داران منفعت اندیش داخلی و هم پیمانان ماجرا جوی بین المللی افغانستان پسا طالبان نیز مهم پنداشته می شود.
در حالی که بسیاری از ناکامی های هشت سال گذشته به مدیریت ضعیف حامد کرزی نسبت داده می شود و مهم ترین دلیل مسخ شدن فرایند انتخابات 29 اسد نیز تقلب گسترده ی انتخاباتی که به نفع وی صورت گرفته، تلقی می شود؛ اما کشور های هم پیمان افغانستان در روند مبارزه با هراس افگنی با پشتیبانی مشروط شان از حامد کرزی از یک طرف زنگ خطر انزوای دوباره ی افغانستان و سپردن آن بدست طالبان / هراس افگنان را به صدا در آوردند و از جانب دیگر تلاش کردند تا رییس جمهور کرزی که می رفت تا آرام آرام مبانی تحکیم و تداوم قدرت خود را با تکیه به جنگ سالاران نیرومند و شماری از دلالان سیاسی – قومی، از حرف شنوی هم پیمانان بین المللی روند کنونی به ویژه ایالات متحده ی آمریکا بی نیاز نماید، را به تمکین در برابر خواست های خویش وادار نموده و اهمیت حمایت های شان در پیوند با بقای اداره ی زیر فرمان وی در افغانستان را به وی تبیین نمایند.
با توجه به این همه رسوایی که انتخابات آگنده از تقلب 29 اسد ایجاد کرد، این یک واقعیت مسلم است که رای رییس کمسیون انتخابات برای تامین مشروعیت نظامی که قرار است 5 سال تمام اداره ی امور افغانستان، اگر شود آنرا یک کشور در حال گذار از بحران تلقی کرد، را به عهده داشته باشد به هیچ صورت کافی به نظر نمی رسد و این فقدان مشروعیت می تواند چالش های بزرگی را فراراه حامد کرزی، مردم افغانستان و حتا هم پیمانان بین المللی روند جاری در این کشور قرار دهد.
به این صورت اگر فرض برین باشد که حامد کرزی تداوم پشتیبانی بین المللی از روند کنونی کشور را نسبت به چانه زنی برای ماندن در مسند قدرت به هرصورت و به هر قیمت ممکن ترجیح می دهد و برای از میان برداشتن تنش های موجود میان خود و هم پیمانان غربی اش به ترکیه سفر کرده است، در حالی که گفته می شود در داخل برای گماردن افراد نزدیک به جناح های سیاسی – قومی طرف معامله با وی انتخابات در سمت های کلیدی حکومتی به شدت زیر فشار قرار دارد. اهمیت این تصمیم کرزی نیز کمتر از پذیرش رفتن انتخابات به دور دوم نیست.
اکنون که به نظر می رسد نه معامله داران منفعت جوی داخلی از خواست های شان کوتاه می آیند و نه هم کشور های خارجی که دوام مسالمت آمیز روند کنونی افغانستان در گرو پشتیبانی بی دریغ آنان در عرصه های نظامی، سیاسی و اقتصادی می باشد، به تعیبر گوردون براون نخست وزیر بریتانیا نمی توانند فرزندان شان را از این بیش در کشوری که حاکمان فاسد بران حکمرانی کنند، قربانی نمایند، این انتخاب دشوار یک بار دیگر حامد کرزی را در آستانه ی یک خود کشی سیاسی و یا هم قهرمان شدن در یک بازی که ممکن است بسیاری از ناتوانی های وی در هشت سال گذشته را در اذهان مردم افغانستان و جهانیان تلافی نماید، قرار داده است.
همزمان با سفر حامدکرزی به ترکیه، یک مقام ریاست جمهوری به روزنامه ی نخست گفته است "اگر ترکیه نتواند برای بهبود روابط کابل- غرب کاری انجام دهد، کرزی تداوم حضورش در قدرت را بازنگری خواهد کرد." این مقام باشاره به امر و نهی های پیهم مقامات غربی در مورد حکومت پساانتخابات به حامد کرزی اذعان کرده که این وضعیت شخص رییس جمهور و مشاوران نزدک وی را نگران ساخته که مبادا این جدال بی سرانجام به بهای از دست دادن حمایت جامعه‌ی جهانی از افغانستان تمام شود.
قرار گرفتن حامد کرزی پس از اعلام نام وی به عنوان نامزد برنده ی انتخابات 29 اسد از سوی کمسیون انتخابات در وضعیتی که بسیاری از آگاهان مسایل افغانستان آنرا برزخی در میان دو انتخاب قلمداد کردند، این گمانه را یک بار دیگر تقویت کرده که تصمیم رییس جمهور کرزی همان گونه که در پایان قایله ی رفتن یا نرفتن انتخابات به دور دوم حایز اهمیت جدی بود، انتخاب کردن از میان معامله داران منفعت اندیش داخلی و هم پیمانان ماجرا جوی بین المللی افغانستان پسا طالبان نیز مهم پنداشته می شود.
در حالی که بسیاری از ناکامی های هشت سال گذشته به مدیریت ضعیف حامد کرزی نسبت داده می شود و مهم ترین دلیل مسخ شدن فرایند انتخابات 29 اسد نیز تقلب گسترده ی انتخاباتی که به نفع وی صورت گرفته، تلقی می شود؛ اما کشور های هم پیمان افغانستان در روند مبارزه با هراس افگنی با پشتیبانی مشروط شان از حامد کرزی از یک طرف زنگ خطر انزوای دوباره ی افغانستان و سپردن آن بدست طالبان / هراس افگنان را به صدا در آوردند و از جانب دیگر تلاش کردند تا رییس جمهور کرزی که می رفت تا آرام آرام مبانی تحکیم و تداوم قدرت خود را با تکیه به جنگ سالاران نیرومند و شماری از دلالان سیاسی – قومی، از حرف شنوی هم پیمانان بین المللی روند کنونی به ویژه ایالات متحده ی آمریکا بی نیاز نماید، را به تمکین در برابر خواست های خویش وادار نموده و اهمیت حمایت های شان در پیوند با بقای اداره ی زیر فرمان وی در افغانستان را به وی تبیین نمایند.
با توجه به این همه رسوایی که انتخابات آگنده از تقلب 29 اسد ایجاد کرد، این یک واقعیت مسلم است که رای رییس کمسیون انتخابات برای تامین مشروعیت نظامی که قرار است 5 سال تمام اداره ی امور افغانستان، اگر شود آنرا یک کشور در حال گذار از بحران تلقی کرد، را به عهده داشته باشد به هیچ صورت کافی به نظر نمی رسد و این فقدان مشروعیت می تواند چالش های بزرگی را فراراه حامد کرزی، مردم افغانستان و حتا هم پیمانان بین المللی روند جاری در این کشور قرار دهد.
به این صورت اگر فرض برین باشد که حامد کرزی تداوم پشتیبانی بین المللی از روند کنونی کشور را نسبت به چانه زنی برای ماندن در مسند قدرت به هرصورت و به هر قیمت ممکن ترجیح می دهد و برای از میان برداشتن تنش های موجود میان خود و هم پیمانان غربی اش به ترکیه سفر کرده است، در حالی که گفته می شود در داخل برای گماردن افراد نزدیک به جناح های سیاسی – قومی طرف معامله با وی انتخابات در سمت های کلیدی حکومتی به شدت زیر فشار قرار دارد. اهمیت این تصمیم کرزی نیز کمتر از پذیرش رفتن انتخابات به دور دوم نیست.
اکنون که به نظر می رسد نه معامله داران منفعت جوی داخلی از خواست های شان کوتاه می آیند و نه هم کشور های خارجی که دوام مسالمت آمیز روند کنونی افغانستان در گرو پشتیبانی بی دریغ آنان در عرصه های نظامی، سیاسی و اقتصادی می باشد، به تعیبر گوردون براون نخست وزیر بریتانیا نمی توانند فرزندان شان را از این بیش در کشوری که حاکمان فاسد بران حکمرانی کنند، قربانی نمایند، این انتخاب دشوار یک بار دیگر حامد کرزی را در آستانه ی یک خود کشی سیاسی و یا هم قهرمان شدن در یک بازی که ممکن است بسیاری از ناتوانی های وی در هشت سال گذشته را در اذهان مردم افغانستان و جهانیان تلافی نماید، قرار داده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر