این خسروان صلاح مملکت خویش نه؛ که صلاح خویشتن دانند!


در حالی که روز شماری برای اعلان نتایج انتخابات، تقریباً تمامی طرف های درگیر، آگاهان مسایل سیاسی و مردم از پیگیری موضوعات مربوط به انتخابات دلسرد کرده است، پشت صحنه ی این وضعیت سخت تنش زا و آگنده از معاملات و معادلات دستخوش تغییر به نظر می رسد.
در حالی که در روز های گذشته منابع معتبر در کمسیون های انتخاباتی از پایین آمدن میزان آرای حامد کرزی تا مرز 47 درصد در نتیجه ی بازشماری آرای نمونه برداری شده از صندوق های مشکوک خبر داده بودند، اگرچه در گذشته ها نیز تردید های در مورد استقلالیت این کمسیون ها وجود داشته است اما اکنون کم تر کسی در افغانستان به این باور است که این دیگر کمسیون های انتخاباتی نیستند که حرف اول و آخر را در مورد این انتخابات بزنند، زیرا اگر رای نهایی این کمسیون ها دوام قدرت آقای کرزی برای 5 سال آینده را تضمین نکند، دستگاه حاکم از تمامی ابزار های دست داشته استفاده خواهد کرد و توجیهات شبه قانونی آن را نیز فراهم خواهند کرد، کما این که تازمانی که روند مهندسی شده ی انتخابات از سوی تیم انتخاباتی آقای حامد کرزی یا به تعبیری حکومت و شماری از اعضای هردو مجلس شورای ملی افغانستان به آرامی و بدون مزاحمت " خارجی ها" پیش می رفت، با آنکه ستاد های انتخاباتی دیگر نامزدان به ویژه داکترعبدالله چندین بار به نحوه ی کار این کمسیون ها تاخته بودند، اما تیم مبارزات انتخاباتی حامد کرزی این دو کمسیون را تنها نهاد های قانونی برای پیشبرد روند انتخابات قلمداد می کردند، اما این رویکرد به تازه گی تغییرات قابل ملاحظه یی را به خود پذیرفته و سخنگویان این ستاد انتخاباتی از عدم پذیرش نتایج "سیاسی شده" بازرسی های کمسیون های انتخاباتی سحن گفته اند.
بسیاری از آگاهان مسایل افغانستان وضعیت کنونی این کشور را بسیار دشوار می دانند، زیرا روند کنونی کشور در روز های آینده با چالش های زیاد و تعریف ناشده یی روبرو بوده و موارد زیر قابل تامل می باشد.
1 - هرگاه تیم حاکم که تلاش های زیادی به منظور باقی ماندن آقای کرزی در راس هرم قدرت افغانستان جان فشانی های زیادی کرده، نسبت به عدم پیروزی خود در انتخابات نا امید شود، اعلان وضعیت اضطرار در نتیجه ی بدتر شدن اوضاع امنیتی ( که دوام بی مبالاتی و بی برنامه گی شاید هم برنامه ریزی شده ی کنونی در دستگاه های امنیتی کشور در برابر گسترش دامنه ی نا امنی ها از عمده ترین عوامل وضعیت موجود پنداشته شده می تواند) و در کنار آن افزایش تلاش ها به منظور بر انگیختن هرچه بیشتر احساسات مردم در لایه های سنتی به ویژه جامعه ی روستایی و قبیله یی کشور در برابر حضور نیرو های خارجی مشوره هایی است که احتمالاً مشاوران نزدیکان آقای کرزی برای وی توصیه کنند وضعیتی که اگر برای آقای کرزی و چند تن از سیاسیون بی ابتکاری که اطراف وی را احاطه کرده اند، منافع کوتاه مدتی در پی داشته باشد کلیت روند کنونی کشور را با دشواری های ناشناخته تری روبرو خواهد کرد.
2 – داکتر عبدالله دیگر نامزد انتخابات که توسط جمعی از سیاسیون جهادی و غیر جهادی در راس برهان الدین ربانی احاطه شده و این مجموعه در چانه زنی برای امتیاز گیری از حامد کرزی و استفاده از کاستی ها و ضعف های وی و اطرافیان اش برای توجیه و تثبیت جایگاه خود به عنوان نیروی سیاسی بدیل در اذهان عامه ی بخشی از مردم افغانستان در هشت سال گذشته تجربه و توانایی خود را به نمایش گذاشته، اما در بی برنامه گی و بی ابتکاری و ناتوانی به خاطر جستجوی راه های بیرون رفت از بحران چند بعدی موجود در کشور نه تنها دست کمی از تیم حاکم نداشته، بلکه در برخی موارد افراد و جریان های وابسته به آنان به ویژه در شماری از ولایت ها به موانع عمده فراراه بخشی از برنامه های قابل تطبیق به منظور ایجاد تغییرات مثبت در کشور تلقی شده می توانند.
3 – درحالی که زمان گیر شدن اعلان نتایج سرخوردگی های زیادی در اذهان عامه ایجاد کرده است، آنچه مداخلات خارجی ها خوانده می شود، از سوی تیم آقای کرزی نکوهش می شود اما بسیاری ها در کنار این که این موضوع را با سیاست های پشت پرده ی غربی ها در قبال این انتخابات مرتبط می دانند با توجه یه تقلب گسترده و رسوایی آوری که به نفع حامد کرزی در این انتخابات صورت گرفته به این باور اند، دستکم به خاطر جلوگیری از مسخ شدن چهره ی دموکراسی و تظاهر به موجودیت نوعی احترام نمادین به آرای مردم، حضور نمایندگان جامعه ی جهانی به عنوان یگانه نیروی بازدارنده در برابر برنامه های کمسیون هایی که اعضای آنان از سوی "رییس جمهور نامزد" انتخاب و شاید هم برای به پیروزی رساندن دوباره ی وی موظف شده اند، در این روند را ضروری می پندارند.
4 – نوع نگاه جامعه ی جهانی در راس ایالات متحده به انتخابات و رهبری آینده ی افغانستان بسیار با اهمیت تلقی می شود، آنچه اکنون مسلم به نظر می رسد این که اگر آمریکا واقعاً برای تامین امنیت و ثبات در افغانستان در این کشور حضور دارد و در استراتیژی درازمدت منطقه یی این کشور، افغانستان به عنوان یک کشور باثبات در نظر گرفته شده باشد، بسیاری از آگاهان مسایل افغانستان به این باور اند، با توجه به کارکرد 8 ساله ی حکومت به رهبری حامد کرزی از یک سو و گیر افتادن داکتر عبدالله در چنبره ی تعلقات تنظیمی و ایدیولوژیک، نه حامد کرزی و نه داکتر عبدالله گزینه های مناسبی برای اداره ی امور افغانستان در 5 سال آینده و گزار این کشور از بحران چند بعدی موجود، از توانایی ها و ویژه گی های مدیریتی لازم برخوردار نمی باشند و در صورت تکیه زدن هریکی از این دو بر سکان قدرت افغانستان، آنچه می تواند موضوعیت بیشتر بیاید، پدیدار شدن ابعاد تازه تری از بحران موجود و گسترده تر شدن دامنه ی تعصبات قومی در افغانستان خواهد بود، که به این صورت دلزدگی و نا امیدی افکار عامه ی جامعه ی جهانی به ویژه کشور هایی که حضور نظامی آنان تضمین کننده ی ثبات در افغانستان دانسته می شود افزایش خواهد یافت و شاید در نیمه های این دوره ی 5 ساله ی دیگر فاجعه ی فراموشی افغانستان در واپسین دهه ی قرن بیست از سوی جامعه ی جهانی تکرار شود.
به این صورت اگرچه گمانه هایی در مورد استفاده ی تیم حامد کرزی از تمامی ابزار های موجود برای باقی ماندن در قدرت تا سطح ترغیب مردم برای ایستادگی در برابر حضور غرب و آمریکا در افغانستان و تهدید به اعلان حالت اضطرار و فراهم آوری زمینه های لازم به هرصورت و به هر قیمت ممکن از یک سو و تلاش های "خارجی ها " گاهی برای رفتن انتخابات به دور دوم و گاهی هم گرد آوردن کرزی و عبدالله در یک حکومت ایتلافی از سوی دیگر به این موضوع اشاره دارد که آنچه خالی از مفهوم گردیده آرای واقعی مردم افغانستان است و طرف های درگیر هریکی برای رسیدن به اهداف خود حاضر اند این ارزش گرانسنگ را به بازی بگیرند، از آن سوء استفاده کنند و یا آن را به گروگان بگیرند تازمانی که منافع ایشان را تامین نماید، روندی که در حال حاضر مسوولیت آن بیش تر از هر کس دیگری متوجه آقایان حامد کرزی و داکتر عبدالله عبدالله می باشد.