تظاهرات زنجیره یی؛ پدیداری بعد تازه یی از بحران
در روز های اخیر تظاهرات دانشجویان در اعتراض به آنچه سوزاندن قرآن کریم توسط نیرو های آمریکایی در یکی از روستا های ولایت میدان وردک خوانده شده، تقریباً از خبر های داغ رسانه های کشور بوده است.
روز های یکشنبه و دوشنبه جاده های نزدیک به دانشگاه کابل، پولی تکنیک و یکی از موسسات تحصیلی نیمه عالی شاهد تظاهرات اعتراض آمیز محصلان در همین رابطه بود که در نهایت به خشونت گراییده، شماری از "دانشجویان" بازداشت و حدود 16 تن از افراد پولیس ضد شورش وزارت امور داخله در نتیجه ی پرتاب سنگ از سوی تظاهر کنندگان زخمی شدند.
مسوولان امنیتی این تظاهرات را سازمان یافته خوانده و گفته اند شماری از افراد با استفاده از نام دانشجو و قرار گرفتن در میان آنان در صدد اخلال نظم عامه و بر انگیختن احساسات مردم در برابر نیرو های خارجی بوده اند.
روز سه شنبه از برپایی تظاهرات اعتراض آمیز دانشجویان دانشگاه های بلخ و بغلان در همین رابطه خبر داده شده که تظاهر کنندگان در کنار این که خواستار خروج نیرو های امریکایی از افغانستان شده اند، شماری از آنان در گفتگو با رسانه ها تهدید کرده اند، "که دولت بايد کسانى را که قرآنکريم را حريق نموده اند، مجازات کرده و آنرا از طريق رسانه ها بگوش مردم برساند، در غير آن مظاهرات و تجمعات، شکل گسترده را بخود خواهد گرفت."
در همین حال والی و فرمانده پولیس میدان وردگ که روز سه شنبه به خاطر ارایه ی توضیحات در این مورد به مجلس نمایندگان فراخوانده شده بودند، هیچ گونه سندی که این ادعای "دانشجویان معترض " را به اثبات برساند بدست نداده اند.
ضرورت احترام گذاردن نیرو های خارجی به فرهنگ و مقدسات افغان ها در هشت سالی که نیرو های بین المللی در افغانستان حضور چشمگیر دارند، از جدی ترین موضوعاتی بوده که هرچندگاه یک بار مطرح شده و با توجه به شرایط عینی و ذهنی موجود در جامعه، بدیهی است که شورشیان مسلح نیز از این رهگذر به اندازه ی کافی سوء استفاده کرده و ذهنیت های شماری از مردم را در برابر حضور نیرو های خارجی در کشور و کلیت روند کنونی افغانستان مغشوش کرده اند.
در همین حال شبیه سازی رویداد هایی که زیر عنوان اهانت به مقدسات توسط نیرو های خارجی که در بیشتر موارد از سوی شورشیان صورت گرفته و به خورد افکار عمومی داده می شود؛ در قالب بزرگنمایی آن از سوی برخی از رسانه ها در بیشتر موارد ماشین جنگ روانی شورشیان را به کار انداخته و فاصله های موجود میان دولت و نیرو های بین المللی پشتیبان آن با مردم افغانستان را افزایش داده است.
از سوی دیگر این که مردم افغانستان به معتقدات و مقدسات دینی و مذهبی شان بیش تر از هر چیز دیگری ارزش قایل هستند، یک اصل قابل احترام برای تمامی طرف های درگیر در این کشور است و هیچ نوع اهانت و تجاوز به حریم این مقدسات قابل تحمل نیست. اما این موضوع که در آستانه ی برگزاری دور دوم انتخابات ریاست جمهوری صد ها تن از جوانان بدون این که در مورد حقانیت ادعا های مربوط به سوزاندن قرآن کریم و یاهم نوع دیگری از اهانت به مقدسات اندک ترین سندی در دست داشته باشند؛ به جاده ها سرازیر شده و به اعمال خشونت آمیز تا بدان حد که 16 تن از نیرو های امنیتی را با پرتاب سنگ زخمی می سازند و به گونه ی هم آهنگ و هم زمان در چند شهر افغانستان با بستن پارچه های سبز رنگ و سیاه رنگ مزین با "الله اکبر" بر پیشانی های شان، به جاده ها می ریزند و پلاکات هایی تقریباً با عین محتوا و عین شکل را به دوش می کشند، پرسش های زیادی را در اذهان تداعی می کند، گو این که استفاده از احساسات جوانان افغان یکبار دیگر مورد توجه دشمنان روند کنونی افغانستان و شاید هم حلقاتی در درون نظام سیاسی کشور قرار گرفته باشد.
با توجه به این که چندی پیش رییس عمومی امنیت ملی از موجودیت گروه کم نام و نشان تری از مخالفان روند کنونی افغانستان زیرنام حزب التحریر که گفته شده داعیه ی جهانی داشته و به سربازگیری از جوانان افغانستان آغاز کرده، سخن گفته بود؛ این گمانه هم می تواند در مورد تظاهرات زنجیره یی اخیر وجود داشته باشد که نه تنها دست طالبان و حزب اسلامی بلکه طرفداران این گروه نیز بسان آتش زیر خاکستر به بر انگیختن جوانان افغاستان در برابر دستاورد های هشت سال گذشته در کشور شان آغاز کرده باشد.
به این صورت بر نهاد های امنیتی کشور است که بدون توصل به روش های سرکوب گرانه و استبدادی و کاربرد روش های دقیق و منطقی با این موضوع بی نهایت مهم به سرنوشت افغانستان برخورد کنند و نگذارند تا یک بعد تازه یی به بحران بی سرانجام کنونی کشور افزوده شود. چه این که تحقیق در مورد ادعا های مطرح شده در مورد اهانت به قرآن کریم و قناعت دادن به افکار عامه در این زمینه نیز به دوش نهاد های مسوول دولتی می باشد.
در روز های اخیر تظاهرات دانشجویان در اعتراض به آنچه سوزاندن قرآن کریم توسط نیرو های آمریکایی در یکی از روستا های ولایت میدان وردک خوانده شده، تقریباً از خبر های داغ رسانه های کشور بوده است.
روز های یکشنبه و دوشنبه جاده های نزدیک به دانشگاه کابل، پولی تکنیک و یکی از موسسات تحصیلی نیمه عالی شاهد تظاهرات اعتراض آمیز محصلان در همین رابطه بود که در نهایت به خشونت گراییده، شماری از "دانشجویان" بازداشت و حدود 16 تن از افراد پولیس ضد شورش وزارت امور داخله در نتیجه ی پرتاب سنگ از سوی تظاهر کنندگان زخمی شدند.
مسوولان امنیتی این تظاهرات را سازمان یافته خوانده و گفته اند شماری از افراد با استفاده از نام دانشجو و قرار گرفتن در میان آنان در صدد اخلال نظم عامه و بر انگیختن احساسات مردم در برابر نیرو های خارجی بوده اند.
روز سه شنبه از برپایی تظاهرات اعتراض آمیز دانشجویان دانشگاه های بلخ و بغلان در همین رابطه خبر داده شده که تظاهر کنندگان در کنار این که خواستار خروج نیرو های امریکایی از افغانستان شده اند، شماری از آنان در گفتگو با رسانه ها تهدید کرده اند، "که دولت بايد کسانى را که قرآنکريم را حريق نموده اند، مجازات کرده و آنرا از طريق رسانه ها بگوش مردم برساند، در غير آن مظاهرات و تجمعات، شکل گسترده را بخود خواهد گرفت."
در همین حال والی و فرمانده پولیس میدان وردگ که روز سه شنبه به خاطر ارایه ی توضیحات در این مورد به مجلس نمایندگان فراخوانده شده بودند، هیچ گونه سندی که این ادعای "دانشجویان معترض " را به اثبات برساند بدست نداده اند.
ضرورت احترام گذاردن نیرو های خارجی به فرهنگ و مقدسات افغان ها در هشت سالی که نیرو های بین المللی در افغانستان حضور چشمگیر دارند، از جدی ترین موضوعاتی بوده که هرچندگاه یک بار مطرح شده و با توجه به شرایط عینی و ذهنی موجود در جامعه، بدیهی است که شورشیان مسلح نیز از این رهگذر به اندازه ی کافی سوء استفاده کرده و ذهنیت های شماری از مردم را در برابر حضور نیرو های خارجی در کشور و کلیت روند کنونی افغانستان مغشوش کرده اند.
در همین حال شبیه سازی رویداد هایی که زیر عنوان اهانت به مقدسات توسط نیرو های خارجی که در بیشتر موارد از سوی شورشیان صورت گرفته و به خورد افکار عمومی داده می شود؛ در قالب بزرگنمایی آن از سوی برخی از رسانه ها در بیشتر موارد ماشین جنگ روانی شورشیان را به کار انداخته و فاصله های موجود میان دولت و نیرو های بین المللی پشتیبان آن با مردم افغانستان را افزایش داده است.
از سوی دیگر این که مردم افغانستان به معتقدات و مقدسات دینی و مذهبی شان بیش تر از هر چیز دیگری ارزش قایل هستند، یک اصل قابل احترام برای تمامی طرف های درگیر در این کشور است و هیچ نوع اهانت و تجاوز به حریم این مقدسات قابل تحمل نیست. اما این موضوع که در آستانه ی برگزاری دور دوم انتخابات ریاست جمهوری صد ها تن از جوانان بدون این که در مورد حقانیت ادعا های مربوط به سوزاندن قرآن کریم و یاهم نوع دیگری از اهانت به مقدسات اندک ترین سندی در دست داشته باشند؛ به جاده ها سرازیر شده و به اعمال خشونت آمیز تا بدان حد که 16 تن از نیرو های امنیتی را با پرتاب سنگ زخمی می سازند و به گونه ی هم آهنگ و هم زمان در چند شهر افغانستان با بستن پارچه های سبز رنگ و سیاه رنگ مزین با "الله اکبر" بر پیشانی های شان، به جاده ها می ریزند و پلاکات هایی تقریباً با عین محتوا و عین شکل را به دوش می کشند، پرسش های زیادی را در اذهان تداعی می کند، گو این که استفاده از احساسات جوانان افغان یکبار دیگر مورد توجه دشمنان روند کنونی افغانستان و شاید هم حلقاتی در درون نظام سیاسی کشور قرار گرفته باشد.
با توجه به این که چندی پیش رییس عمومی امنیت ملی از موجودیت گروه کم نام و نشان تری از مخالفان روند کنونی افغانستان زیرنام حزب التحریر که گفته شده داعیه ی جهانی داشته و به سربازگیری از جوانان افغانستان آغاز کرده، سخن گفته بود؛ این گمانه هم می تواند در مورد تظاهرات زنجیره یی اخیر وجود داشته باشد که نه تنها دست طالبان و حزب اسلامی بلکه طرفداران این گروه نیز بسان آتش زیر خاکستر به بر انگیختن جوانان افغاستان در برابر دستاورد های هشت سال گذشته در کشور شان آغاز کرده باشد.
به این صورت بر نهاد های امنیتی کشور است که بدون توصل به روش های سرکوب گرانه و استبدادی و کاربرد روش های دقیق و منطقی با این موضوع بی نهایت مهم به سرنوشت افغانستان برخورد کنند و نگذارند تا یک بعد تازه یی به بحران بی سرانجام کنونی کشور افزوده شود. چه این که تحقیق در مورد ادعا های مطرح شده در مورد اهانت به قرآن کریم و قناعت دادن به افکار عامه در این زمینه نیز به دوش نهاد های مسوول دولتی می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر