از نامزد پیروز تا پیروزی افغانستان!
دو روز پس از اعلام حامدکرزی به عنوان "نامزد پیروز" انتخابات ریاست جمهوری، داکتر عبدالله عبدالله رقیب انتخاباتی وی این تصمیم کمسیون انتخابات را فاقد وجاهت قانونی خواند و هرگونه اشتراک خود در دستگاه دولتی که برآیند انتخابات آگنده از تقلب 29 اسد باشد را رد کرد، شماری از نمایندگان پارلمان در مورد این تصمیم به جان هم افتادند و به هم دیگر فحش و ناسزا گفتند.
این در حالی است که گفته شده حامد کرزی رای زنی ها به منظور گزینش اعضای کابینه و سمت های ارشد حکومتی را آغاز کرد است.
در حال حاضر شاید بزرگ ترین چالشی که فراراه حامدکرزی وجود دارد این که باید میان این همه وعده و وعیدی که برای دلالان سیاسی – قومی پیش از برگزاری انتخابات داده است و کرسی های بلند دولتی توازن برقرار کند.
چراکه گفته شده در زمان آغاز مبازرات انتخاباتی و معاملات با شماری از افراد بانفوذ، دسته ها و دلالان سیاسی – قومی در برخی موارد یک پست برای چند نفر وعده داده شده و شمار پست هایی که بالفعل وجود دارند از آنچه در اسناد توافقات انجام شده میان آقای کرزی و افراد و جریان های سیاسی طرف معامله با وی ثبت گردیده؛ کم تر است.
روز سه شنبه حامد کرزی در نخستین نشست خبری اش پس از اعلام "برنده شدن" وی در انتخابات از ایجاد حکومت "مشارکت ملی" خبر داده اذعان کرد که آغوش حکومت وی برای هر شخص یا گروهی که توانایی کار "در نظام افغانستان" را در خود می بینند حتا طالبان باز خواهد بود.
درحالی که به نظر می رسد حامد کرزی در صدد است تا به اعمال قدرت با استفاده از کارویژه ها و رویکرد های هشت سال گذشته ادامه دهد و هیچ گونه نشانه یی از این که موصوف دستکم به ناتوانی ها و کاستی های اداره ی زیر فرمانش در هشت سال گذشته توجه داشته و ضرورت بازنگری بر روش های حکومت داری را مطرح نماید، اما همان گونه که مشروعیت نظام زیر فرمان آقای کرزی برای 5 سال آینده با پرسش های کلانی روبرو بوده و با توجه به آنچه در انتخابات 29 اسد اتفاق افتاد، میزان محبوبیت وی نیز به طرز نگران کننده یی پایین آمده است؛ چالش های فراراه دوام حاکمیت وی نیز به مراتب نیرومند تر و گسترده تر شده اند.
اگر حامد کرزی رییس جمهور مادام العمر افغانستان نیز تلقی شود، آنچه ازنحوه ی بیان دیدگاه های وی در قبال مسایل افغانستان بر می آید، در حالی که ایشان خود نیز به ناکارآیی بخشی از مشوره هایی که اطرافیانش در موارد مختلف به او داده اند پی برده باشد، اما آنچه مسلم به نظر می رسد این که در حالی که چالش های موجود فراراه روند افغانستان پسا طالبان، در حال افزایش است، مشروعیت و محبوبیت اقتدار آقای کرزی و آنچه را ایشان "نظام افغانستان" می خواند، در سطح داخلی و بین المللی در حال کم شدن است و آقای کرزی به عنوان رییس جمهوری که افغانستان و واقعیت های آن را از عینک چند تن از درباریان نزدیک به خویش می بیند، بسیاری از ابزار ها و زمینه هایی که پیش از ماه جوزای سال روان از منظر مراجع اقتدار مشروع دموکراتیک در اختیار داشت را دیگر در اختیار ندارد، چه این که عوامل بالقوه و بالفعل شکننده گی ثبات در کشور مانند طالبان / هراس افگنان با استفاده از بی برنامه گی های " آشتی جویانه" ی ایشان در چند سال گذشته توانسته اند امنیت بخش های وسیع تری از کشور به تهدید های جدی روبرو کنند، حاکمیت دولتی را به چالش بکشند و پایگاه های حمایتی خود را تا ذهن و ضمیر شمار زیادی از اشخاصی که یا از نام مردم افغانستان در پارلمان کشور حضور دارند، یاهم در سمت های کلان حکومتی به تمثیل دموکراسی می پردازند، گسترش دهند.
به این صورت اگر آنگونه که سران جامعه ی جهانی به حامد کرزی گوشزد کرده اند، بی برنامه گی و ضعف در اداره ی افغانستان زیر رهبری حامد کرزی تا 5 سال دیگر ادامه یابد و نوع نگاه او مشاوران همه چیز فهم وی به قضایای افغانستان و گسترده گی چالش هایی که این کشور پس از اول جوزای 1388 به آن روبرو است، از بنیاد تغییراتی را به خود نپذیرد، روند کنونی طالبانی شدن سیاست و مافیایی شدن قدرت پیش از تکمیل این دوره ی پنج ساله؛ افغانستان را به بحران های تازه و تازه تری رهنمون خواهد ساخت و در نهایت جامعه ی جهانی نیز با سرخوردگی "افغانستان آباد و سربلند" را به عنوان جغرافیای ترور، تریاک و طالبانیزم به رسمیت خواهند شناخت و با برگرداندن فرزندان شان به خانه شکست مبارزه ی جهانی با هراس افگنی را به یک واقعیت عینی جهان مدرن مبدل خواهند کرد.
دو روز پس از اعلام حامدکرزی به عنوان "نامزد پیروز" انتخابات ریاست جمهوری، داکتر عبدالله عبدالله رقیب انتخاباتی وی این تصمیم کمسیون انتخابات را فاقد وجاهت قانونی خواند و هرگونه اشتراک خود در دستگاه دولتی که برآیند انتخابات آگنده از تقلب 29 اسد باشد را رد کرد، شماری از نمایندگان پارلمان در مورد این تصمیم به جان هم افتادند و به هم دیگر فحش و ناسزا گفتند.
این در حالی است که گفته شده حامد کرزی رای زنی ها به منظور گزینش اعضای کابینه و سمت های ارشد حکومتی را آغاز کرد است.
در حال حاضر شاید بزرگ ترین چالشی که فراراه حامدکرزی وجود دارد این که باید میان این همه وعده و وعیدی که برای دلالان سیاسی – قومی پیش از برگزاری انتخابات داده است و کرسی های بلند دولتی توازن برقرار کند.
چراکه گفته شده در زمان آغاز مبازرات انتخاباتی و معاملات با شماری از افراد بانفوذ، دسته ها و دلالان سیاسی – قومی در برخی موارد یک پست برای چند نفر وعده داده شده و شمار پست هایی که بالفعل وجود دارند از آنچه در اسناد توافقات انجام شده میان آقای کرزی و افراد و جریان های سیاسی طرف معامله با وی ثبت گردیده؛ کم تر است.
روز سه شنبه حامد کرزی در نخستین نشست خبری اش پس از اعلام "برنده شدن" وی در انتخابات از ایجاد حکومت "مشارکت ملی" خبر داده اذعان کرد که آغوش حکومت وی برای هر شخص یا گروهی که توانایی کار "در نظام افغانستان" را در خود می بینند حتا طالبان باز خواهد بود.
درحالی که به نظر می رسد حامد کرزی در صدد است تا به اعمال قدرت با استفاده از کارویژه ها و رویکرد های هشت سال گذشته ادامه دهد و هیچ گونه نشانه یی از این که موصوف دستکم به ناتوانی ها و کاستی های اداره ی زیر فرمانش در هشت سال گذشته توجه داشته و ضرورت بازنگری بر روش های حکومت داری را مطرح نماید، اما همان گونه که مشروعیت نظام زیر فرمان آقای کرزی برای 5 سال آینده با پرسش های کلانی روبرو بوده و با توجه به آنچه در انتخابات 29 اسد اتفاق افتاد، میزان محبوبیت وی نیز به طرز نگران کننده یی پایین آمده است؛ چالش های فراراه دوام حاکمیت وی نیز به مراتب نیرومند تر و گسترده تر شده اند.
اگر حامد کرزی رییس جمهور مادام العمر افغانستان نیز تلقی شود، آنچه ازنحوه ی بیان دیدگاه های وی در قبال مسایل افغانستان بر می آید، در حالی که ایشان خود نیز به ناکارآیی بخشی از مشوره هایی که اطرافیانش در موارد مختلف به او داده اند پی برده باشد، اما آنچه مسلم به نظر می رسد این که در حالی که چالش های موجود فراراه روند افغانستان پسا طالبان، در حال افزایش است، مشروعیت و محبوبیت اقتدار آقای کرزی و آنچه را ایشان "نظام افغانستان" می خواند، در سطح داخلی و بین المللی در حال کم شدن است و آقای کرزی به عنوان رییس جمهوری که افغانستان و واقعیت های آن را از عینک چند تن از درباریان نزدیک به خویش می بیند، بسیاری از ابزار ها و زمینه هایی که پیش از ماه جوزای سال روان از منظر مراجع اقتدار مشروع دموکراتیک در اختیار داشت را دیگر در اختیار ندارد، چه این که عوامل بالقوه و بالفعل شکننده گی ثبات در کشور مانند طالبان / هراس افگنان با استفاده از بی برنامه گی های " آشتی جویانه" ی ایشان در چند سال گذشته توانسته اند امنیت بخش های وسیع تری از کشور به تهدید های جدی روبرو کنند، حاکمیت دولتی را به چالش بکشند و پایگاه های حمایتی خود را تا ذهن و ضمیر شمار زیادی از اشخاصی که یا از نام مردم افغانستان در پارلمان کشور حضور دارند، یاهم در سمت های کلان حکومتی به تمثیل دموکراسی می پردازند، گسترش دهند.
به این صورت اگر آنگونه که سران جامعه ی جهانی به حامد کرزی گوشزد کرده اند، بی برنامه گی و ضعف در اداره ی افغانستان زیر رهبری حامد کرزی تا 5 سال دیگر ادامه یابد و نوع نگاه او مشاوران همه چیز فهم وی به قضایای افغانستان و گسترده گی چالش هایی که این کشور پس از اول جوزای 1388 به آن روبرو است، از بنیاد تغییراتی را به خود نپذیرد، روند کنونی طالبانی شدن سیاست و مافیایی شدن قدرت پیش از تکمیل این دوره ی پنج ساله؛ افغانستان را به بحران های تازه و تازه تری رهنمون خواهد ساخت و در نهایت جامعه ی جهانی نیز با سرخوردگی "افغانستان آباد و سربلند" را به عنوان جغرافیای ترور، تریاک و طالبانیزم به رسمیت خواهند شناخت و با برگرداندن فرزندان شان به خانه شکست مبارزه ی جهانی با هراس افگنی را به یک واقعیت عینی جهان مدرن مبدل خواهند کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر