از شریک بد تا شریک ناشایست!
از زمانی که مبارزات انتخاباتی برای گزینش رییس جمهور افغانستان در کشور جریان داشت، دیپلوماتان آمریکایی و مسوولان پروژه ی افغانستان این کشور چند بار به این موضوع اذعان داشته اند که آینده ی تصمیم های امریکا در ارتباط به این کشور وابسته به این موضوع است که برآیند انتخابات 29 اسد "شریک خوب" ایالات متحده خواهد بود، یا خیر؟
اکنون که انتخابات به پایان رسیده و حامد کرزی به عنوان رییس جمهور افغانستان برای دومین بار سوگند خورده است، به نظر می رسد که ایالات متحده حامد کرزی رانه تنها به چشم یک شریک خوب نمی بیند، بلکه با گذشت هر روز ابعاد نارضایتی این کشور از حضور کرزی به عنوان رییس جمهور افغانستان نیز بیشتر از گذشته پدیدار می شود.
نخست مهلت شش ماهه ی باراک اوباما به کرزی برای برداشتن گام های جدی در راستای مبارزه با فساد اداری و سپس اظهارات مقامات نظامی و دیپلوماتیک این کشور در ارتباط به افغانستان بیان گر این موضوع است که دوام ماموریت امریکا در افغانستان با حضور کرزی به یکی از جدی ترین چالش ها فراروی اداره ی اوباما تبدیل شده است.
در تازه ترین رویداد، نانسی پلوسی رییس مجلس نمایندگان ایالات متحده ی امریکا حامد کرزی را یک شریک ناشایست خوانده و رابرت گیتس وزیر دفاع این کشور خواستار نظارت بیشتر کشور ها و نهاد هایی که به افغانستان کمک می کنند، بر قرار داد ها و پروژه های شان در افغانستان شده است.
رییس مجلس نمایندگان ایالات متحده ی امریکا گفته است، در حالی که شریک قابل اعتمادی در افغانستان نداریم، چگونه می‌توانیم از مردم آمریکا بخواهیم تا بهای سنگین مالی و جانی این جنگ را متحمل شوند.
این سخنان بانو پلوسی، نگرانی های جدی دولت ایالات متحده ی امریکا در مورد فاصله گرفتن هرچه بیشتر افکار عمومی این کشور از نبرد پر مصرف اما کم دستاورد امریکا در افغانستان را بر می تابد که گفته شده، بسیاری از شهروندان امریکایی نسبت به موفقیت کشور شان در نبرد بی سر انجام این کشور با هراس افگنی به ویژه در صورت دوام وضعیت موجود،ابراز تردید می کنند.
اکنون این نگرانی در افغانستان در حال تقویت شدن است که اگر موضع گیری های آگنده از نارضایتی مقامات امریکایی واقعاً مقدمه یی برای پایان دادن به پروژه ی افغانستان کاخ سفید باشد، که تا اکنون به استثنای حضور نظامی پرخرج در منطقه دستاورد دیگری از آن نداشته و تلفات سربازان این کشور در افغانستان هم اکنون به اعداد سه رقمی نوشته می شود، بازنده ی اصلی این نبرد امریکایی ها خواهند بود؛ یا مردم و آنچه اکنون "دولت افغانستان" خوانده می شود؟
آیا پیش بینی دیوید ملیبند وزیر امور خارجه ی بریتانیا مبنی بر این که در صورت خروج نیرو های بین المللی از افغانستان در زود ترین فرصت ممکن طالبان این کشور را تسخیر خواهند کرد، تنها در سطح یک هشدار سیاسی محض قابل قابل مطرح شدن است، و آنگونه که "رییس پالیسی دفتر رییس جمهور افغانستان" در واکنش به این سخنان "مبالغه آمیز" مقامات غربی فرموده اند، هر چند حکومت این کشور به حضور نظامی جامعه بین المللی در افغانستان نیاز جدی دارد، اما این به آن معنی نیست که خروج نیروهای خارجی سبب سقوط زود هنگام حکومت افغانستان شود. یا این که در آخرین تحلیل این مردم افغانستان خواهند بود که پیامد های ناگوار سماجت کور کورانه شماری از سیاست پیشه گان بی ابتکار که سرنوشت افغانستان را خوان نعمت خدادادی و فرصتی بی نظیر برای کسب قدرت و اندوختن ثروت برای خود می پندارند، برای بدست آوردن و یاهم حفظ قدرت را خواهند پرداخت و آنانی که از دست رفتن فرصت های گرانسنگ هشت سال گذشته برای نجات افغانستان از شر تندروی و دام تزویر های هراس افگنانه را سبب شده اند، بدون شک از این همه ثروت باد آورده جایگاه و بارگاهی در سواحل خوش آب و هوای اقیانوس ها برای خزیدن دست و پا کرده اند!
چه این که سخنان اهانت آمیز رییس مجلس نمایندگان ایالات متحده ی امریکا عنوانی آقای کرزی، روان آزاده ی مردمی که در هر حال مجبور به تحمل او به عنوان رییس جمهور کشور شان می باشند، را بیشتر از وی، درباریان واجب الاحترام و حتا مخالفان و رقیبان سیاسی او آزار می دهد.
از زمانی که مبارزات انتخاباتی برای گزینش رییس جمهور افغانستان در کشور جریان داشت، دیپلوماتان آمریکایی و مسوولان پروژه ی افغانستان این کشور چند بار به این موضوع اذعان داشته اند که آینده ی تصمیم های امریکا در ارتباط به این کشور وابسته به این موضوع است که برآیند انتخابات 29 اسد "شریک خوب" ایالات متحده خواهد بود، یا خیر؟
اکنون که انتخابات به پایان رسیده و حامد کرزی به عنوان رییس جمهور افغانستان برای دومین بار سوگند خورده است، به نظر می رسد که ایالات متحده حامد کرزی رانه تنها به چشم یک شریک خوب نمی بیند، بلکه با گذشت هر روز ابعاد نارضایتی این کشور از حضور کرزی به عنوان رییس جمهور افغانستان نیز بیشتر از گذشته پدیدار می شود.
نخست مهلت شش ماهه ی باراک اوباما به کرزی برای برداشتن گام های جدی در راستای مبارزه با فساد اداری و سپس اظهارات مقامات نظامی و دیپلوماتیک این کشور در ارتباط به افغانستان بیان گر این موضوع است که دوام ماموریت امریکا در افغانستان با حضور کرزی به یکی از جدی ترین چالش ها فراروی اداره ی اوباما تبدیل شده است.
در تازه ترین رویداد، نانسی پلوسی رییس مجلس نمایندگان ایالات متحده ی امریکا حامد کرزی را یک شریک ناشایست خوانده و رابرت گیتس وزیر دفاع این کشور خواستار نظارت بیشتر کشور ها و نهاد هایی که به افغانستان کمک می کنند، بر قرار داد ها و پروژه های شان در افغانستان شده است.
رییس مجلس نمایندگان ایالات متحده ی امریکا گفته است، در حالی که شریک قابل اعتمادی در افغانستان نداریم، چگونه می‌توانیم از مردم آمریکا بخواهیم تا بهای سنگین مالی و جانی این جنگ را متحمل شوند.
این سخنان بانو پلوسی، نگرانی های جدی دولت ایالات متحده ی امریکا در مورد فاصله گرفتن هرچه بیشتر افکار عمومی این کشور از نبرد پر مصرف اما کم دستاورد امریکا در افغانستان را بر می تابد که گفته شده، بسیاری از شهروندان امریکایی نسبت به موفقیت کشور شان در نبرد بی سر انجام این کشور با هراس افگنی به ویژه در صورت دوام وضعیت موجود،ابراز تردید می کنند.
اکنون این نگرانی در افغانستان در حال تقویت شدن است که اگر موضع گیری های آگنده از نارضایتی مقامات امریکایی واقعاً مقدمه یی برای پایان دادن به پروژه ی افغانستان کاخ سفید باشد، که تا اکنون به استثنای حضور نظامی پرخرج در منطقه دستاورد دیگری از آن نداشته و تلفات سربازان این کشور در افغانستان هم اکنون به اعداد سه رقمی نوشته می شود، بازنده ی اصلی این نبرد امریکایی ها خواهند بود؛ یا مردم و آنچه اکنون "دولت افغانستان" خوانده می شود؟
آیا پیش بینی دیوید ملیبند وزیر امور خارجه ی بریتانیا مبنی بر این که در صورت خروج نیرو های بین المللی از افغانستان در زود ترین فرصت ممکن طالبان این کشور را تسخیر خواهند کرد، تنها در سطح یک هشدار سیاسی محض قابل قابل مطرح شدن است، و آنگونه که "رییس پالیسی دفتر رییس جمهور افغانستان" در واکنش به این سخنان "مبالغه آمیز" مقامات غربی فرموده اند، هر چند حکومت این کشور به حضور نظامی جامعه بین المللی در افغانستان نیاز جدی دارد، اما این به آن معنی نیست که خروج نیروهای خارجی سبب سقوط زود هنگام حکومت افغانستان شود. یا این که در آخرین تحلیل این مردم افغانستان خواهند بود که پیامد های ناگوار سماجت کور کورانه شماری از سیاست پیشه گان بی ابتکار که سرنوشت افغانستان را خوان نعمت خدادادی و فرصتی بی نظیر برای کسب قدرت و اندوختن ثروت برای خود می پندارند، برای بدست آوردن و یاهم حفظ قدرت را خواهند پرداخت و آنانی که از دست رفتن فرصت های گرانسنگ هشت سال گذشته برای نجات افغانستان از شر تندروی و دام تزویر های هراس افگنانه را سبب شده اند، بدون شک از این همه ثروت باد آورده جایگاه و بارگاهی در سواحل خوش آب و هوای اقیانوس ها برای خزیدن دست و پا کرده اند!
چه این که سخنان اهانت آمیز رییس مجلس نمایندگان ایالات متحده ی امریکا عنوانی آقای کرزی، روان آزاده ی مردمی که در هر حال مجبور به تحمل او به عنوان رییس جمهور کشور شان می باشند، را بیشتر از وی، درباریان واجب الاحترام و حتا مخالفان و رقیبان سیاسی او آزار می دهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر