ناداری بیداد می کند؛ مسوولان مشغول چانه زنی های سیاسی اند!
سازمان ملل متحد اعلام کرده است که در آستانه ی فصل زمستان حدود شش میلیون تن در افغانستان معروض به فقر شدید بوده و به مواد غذایی نیازمند می باشند.
در زمان مشابه در سال گذشته که هنوز تب و تاب انتخاباتی آغاز نشده بود، به تاریخ سوم قوس 1387 خورشیدی محمدکریم خلیلی معاون دوم رییس جمهور و رییس کمیته ی حالات اضطرار همین هشدار را مطرح کرده و گفته بود که که اگر کمک غذایی به نیازمندان افغان نرسد، بیش از شش میلیون انسان در این کشور با خطر جدی گرسنگی رو به رو خواهند شد.
اگرچه دولت افغانستان کمک های زیادی را نیز از این رهگذر دریافت کرد اما تدابیر دولت در راستای رسیده گی به وضعیت گرسنه گان و ناداران به شدت محتاج به ویژه در مناطق دشوار گذر کم ترین اثر گزاری را نداشت و به روایت شماری از نمایندگان مردم مجلس، به گونه ی مثال کمک هایی که قرار بود در آستانه ی زمستان و پیش از بسته شدن راه های مواصلاتی به مناطق آسیب پذیر بلندی های پامیر برسد، در اوایل ماه ثور سال گذشته در حالی به شماری از نیازمندان رسید که بخش زیادی از این کمک ها در مسیر راه حیف و میل شده بود و بسیاری از خانواده های نیازمندان جسد های کودکان، پیرمردان و پیر زنانی که از فرط گرسنه گی و فقر جان داده بودند را تا گرم شدن هوا به کوله های برف سپرده بودند و شاید در ماه های نخست سال با آب شدن برف هایی که در برخی موارد ضخامت آن به سه متر می رسد، از این کمک ها در کفن و دفن از دست رفته گان شان استفاده کردند.
سال پیش تر از آن نیز روزی که مقامات دولتی برای رسیدگی به وضعیت مستمندان معروض به سرما وگرسنه گی در یکی از مجلل ترین هوتل های کابل نان چاشت صرف می نمودند، در چندکیلومتری این هوتل پنج ستاره در دامنه های کوه های خیرخانه ی کابل سه کودک از فرط سرما و بی سرپناهی جان دادند.
امسال در حالی که پیش از فرارسیدن سرمای جان فرسای زمستان و در واپسین ماه پاییز خانواده های بیجا شده ی هلمندی چادر نشین در دامنه ی کوه افشار کابل سه کودک خود را از دست دادند و بسیاری از نیازمندان در مناطق نا امن از یک طرف به گرسنه گی و فقر دست و پنجه نرم می کنند و از جانب دیگر حتا نهاد های امداد رسان خارجی نیز به آنان دسترسی ندارند؛ مسوولان امور در فضای مالامال از سیاست زده گی و سیاست بازی منفعت آمیز ناشی از انتخابات 29 اسد، از رده های بلند قدرت گرفته تا ماموران عادی غرق در چانه زنی و چاره جویی برای ماندن در سمت های دست داشته یاهم برداشتن سهم بیشتر از آشفته بازار سیاست در کشور اند، که در این بهبوهه جایی و فرصتی برای رسیدگی به وضعیت نیازمندان آسیب پذیر از سرمای سوزان زمستان بی رحم که هیچ گونه دسترسی به اتاق های گرم مجهر با .... و بخاری های گازی و برقی و کمپل های گرم کوریایی و ایرانی خانه های مسوولان واجب الاحترام کشور شان ندارند، باقی نمانده است.
اکنون که سازمان ملل متحد نسبت به سرنوشت شش میلیون انسان آسیب پذیر از ناداری و سرما در افغانستان هشدار داده و فساد در اداره های دولتی افغانستان و نهاد های مربوط به این سازمان را در کنار نا امنی از عوامل نرسیدن کمک های بشری به نیازمندان دانسته است، با توجه به فرا رسیدن فصل زمستان و سرمای زودهنگامی که میزان آسیب پذیری ناداران و بینوایان کشور را بالا برده است، به نظر می رسد که امسال با وجودی که از ماه ها پیش نهاد های دولتی از آمادگی های شان برای مقابله با پیامد های فقر و سرما به ویژه در مناطق آسیب پذیر کشور سخن گفته اند، نیازمندان به شدت آسیب پذیر جامعه به ویژه در مناطق دور دست و دشوار گذر سرنوشتی بهتر از آنچه سال های گذشته تحمل کرده اند، در انتظار شان نباشد، چه این که از برنامه های مدون و زمان مند برای کاهش فقر و پایین آوردن میزان آسیب پذیری مردم افغانستان از پیامد های رویداد های طبیعی، فقر، سرما و ناکارگی نهاد های خدمات عامه در دستگاه دولتی افغانستان نیز خبری نیست.
سازمان ملل متحد اعلام کرده است که در آستانه ی فصل زمستان حدود شش میلیون تن در افغانستان معروض به فقر شدید بوده و به مواد غذایی نیازمند می باشند.
در زمان مشابه در سال گذشته که هنوز تب و تاب انتخاباتی آغاز نشده بود، به تاریخ سوم قوس 1387 خورشیدی محمدکریم خلیلی معاون دوم رییس جمهور و رییس کمیته ی حالات اضطرار همین هشدار را مطرح کرده و گفته بود که که اگر کمک غذایی به نیازمندان افغان نرسد، بیش از شش میلیون انسان در این کشور با خطر جدی گرسنگی رو به رو خواهند شد.
اگرچه دولت افغانستان کمک های زیادی را نیز از این رهگذر دریافت کرد اما تدابیر دولت در راستای رسیده گی به وضعیت گرسنه گان و ناداران به شدت محتاج به ویژه در مناطق دشوار گذر کم ترین اثر گزاری را نداشت و به روایت شماری از نمایندگان مردم مجلس، به گونه ی مثال کمک هایی که قرار بود در آستانه ی زمستان و پیش از بسته شدن راه های مواصلاتی به مناطق آسیب پذیر بلندی های پامیر برسد، در اوایل ماه ثور سال گذشته در حالی به شماری از نیازمندان رسید که بخش زیادی از این کمک ها در مسیر راه حیف و میل شده بود و بسیاری از خانواده های نیازمندان جسد های کودکان، پیرمردان و پیر زنانی که از فرط گرسنه گی و فقر جان داده بودند را تا گرم شدن هوا به کوله های برف سپرده بودند و شاید در ماه های نخست سال با آب شدن برف هایی که در برخی موارد ضخامت آن به سه متر می رسد، از این کمک ها در کفن و دفن از دست رفته گان شان استفاده کردند.
سال پیش تر از آن نیز روزی که مقامات دولتی برای رسیدگی به وضعیت مستمندان معروض به سرما وگرسنه گی در یکی از مجلل ترین هوتل های کابل نان چاشت صرف می نمودند، در چندکیلومتری این هوتل پنج ستاره در دامنه های کوه های خیرخانه ی کابل سه کودک از فرط سرما و بی سرپناهی جان دادند.
امسال در حالی که پیش از فرارسیدن سرمای جان فرسای زمستان و در واپسین ماه پاییز خانواده های بیجا شده ی هلمندی چادر نشین در دامنه ی کوه افشار کابل سه کودک خود را از دست دادند و بسیاری از نیازمندان در مناطق نا امن از یک طرف به گرسنه گی و فقر دست و پنجه نرم می کنند و از جانب دیگر حتا نهاد های امداد رسان خارجی نیز به آنان دسترسی ندارند؛ مسوولان امور در فضای مالامال از سیاست زده گی و سیاست بازی منفعت آمیز ناشی از انتخابات 29 اسد، از رده های بلند قدرت گرفته تا ماموران عادی غرق در چانه زنی و چاره جویی برای ماندن در سمت های دست داشته یاهم برداشتن سهم بیشتر از آشفته بازار سیاست در کشور اند، که در این بهبوهه جایی و فرصتی برای رسیدگی به وضعیت نیازمندان آسیب پذیر از سرمای سوزان زمستان بی رحم که هیچ گونه دسترسی به اتاق های گرم مجهر با .... و بخاری های گازی و برقی و کمپل های گرم کوریایی و ایرانی خانه های مسوولان واجب الاحترام کشور شان ندارند، باقی نمانده است.
اکنون که سازمان ملل متحد نسبت به سرنوشت شش میلیون انسان آسیب پذیر از ناداری و سرما در افغانستان هشدار داده و فساد در اداره های دولتی افغانستان و نهاد های مربوط به این سازمان را در کنار نا امنی از عوامل نرسیدن کمک های بشری به نیازمندان دانسته است، با توجه به فرا رسیدن فصل زمستان و سرمای زودهنگامی که میزان آسیب پذیری ناداران و بینوایان کشور را بالا برده است، به نظر می رسد که امسال با وجودی که از ماه ها پیش نهاد های دولتی از آمادگی های شان برای مقابله با پیامد های فقر و سرما به ویژه در مناطق آسیب پذیر کشور سخن گفته اند، نیازمندان به شدت آسیب پذیر جامعه به ویژه در مناطق دور دست و دشوار گذر سرنوشتی بهتر از آنچه سال های گذشته تحمل کرده اند، در انتظار شان نباشد، چه این که از برنامه های مدون و زمان مند برای کاهش فقر و پایین آوردن میزان آسیب پذیری مردم افغانستان از پیامد های رویداد های طبیعی، فقر، سرما و ناکارگی نهاد های خدمات عامه در دستگاه دولتی افغانستان نیز خبری نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر