نوشداروی سفر های مقامات غربی؛ گشایش گره های کور افغانستان؟
اگرچه از زمان تاسیس اداره ی موقت در افغانستان، وقوع هر گونه تحولی در ساختار قدرت و یاهم آغاز یک روند تازه، با سفر مقام های عالی رتبه ی غربی به افغانستان همراه بوده است، اما پس از برگزاری دومین انتخابات ریاست جمهوری این روند شدت بیشتری یافته است.
پس از این که حامد کرزی بر بنیاد رای کمسیون مستقل انتخابات به عنوان رییس جمهور افغانستان اعلام گردید، روند رفت و برگشت مقامات بلند پایه ی غربی به کشور شکل و سیمای تازه یی یافته است.
ورود جان کری رییس کمیته ی روابط خارجی سنای امریکا هنگامی که رفتن یا نرفتن انتخابات به دور دوم به یک بحران سیاسی تبدیل شده بود، اصلی ترین عامل در پذیرش نتیجه ی بررسی های کمسیون شکایات انتخاباتی که در نتیجه ی آن آرای حامد کرزی به زیر 50 درصد پایین رفته بود، توسط وی دانسته می شود.
هنگامی که کنار رفتن داکتر عبدالله از صحنه ی رقابت با حامد کرزی در دور دوم انتخابات و پس از آن برنده اعلام شدن کرزی از جانب کمسیون انتخابات؛ مشروعیت حکومت برآمده از انتخابات آگنده از تقلب و رسوایی 29 اسد را با پرسش های کلانی روبرو کرده و هم پیمانان بین المللی روند هشت ساله ی افغانستان نارضایتی خود از نتیجه ی انتخابات را با تند ترین الفاظ ممکن در عرف دیپلوماتیک و با عنوان کردن کاستی های مدیریت 8 ساله ی بحران افغانستان توسط حامد کرزی بروز دادند؛ حضور سران، وزیران امور خارجه و نمایندگان دیپلوماتیک حدود 40 کشور جهان به ویژه وزیر امور خارجه ی ایالات متحده ی امریکا در مراسم سوگند حامد کرزی عمده ترین دلیل برگردادن نسبی وجهه ی از دست رفته ی وی و اداره ی زیر فرمانش در رهبری افغانستان پسا انتخابات پنداشته می شود.
پس از چهارمین سوگند کرزی به عنوان مدیر بحران افغانستان، معرفی اعضای کابینه ی جدید از جدی ترین مباحثی بوده که محافل سیاسی و رسانه یی و به تبع آن افکار عامه ی افغانستان را در هفته های اخیر به خود مشغول کرده است و تاخیر در معرفی اعضای کابینه به عوامل زیادی از جمله گیر ماندن حامد کرزی در چنبره ی پیچیده یی از خواست های دلالان سیاسی – قومی طرف معامله با وی در بعد داخلی و فشار های چندگانه و چند بعدی که از سوی کشور های قدرتمند غربی که هنوز حضور نظامی پرخرج آنان عمده ترین دلیل پایداری نظام نوین افغانستان است؛ نسبت داده می شود.
سفر وزیران دفاع ایالات متحده ی امریکا و بریتانیا در وهله ی کنونی درکنار این که می تواند به راهبرد تازه ی ایالات متحده و افزایش حدود 40 هزار نفری تفنگ داران این پیمان نظامی بین المللی به افغانستان ارتباط داشته باشد، با به تعویق افتادن معرفی اعضای حکومتی که قرار است اجرای تعهد های بین المللی حامد کرزی برای پنج سال آینده به عنوان آخرین فرصت های باقی مانده برای نجات افغانستان از بحران را به عهده داشته باشند، نیز بی ارتباط بوده نمی تواند.
در حالی که لیست اعضای کابینه که بربنیاد معلومات ارگ نشینان کابل تا اکنون چندین بار به چهره های واجب الاحترامی در داخل و خارج کشور فرستاده شده و آمدن تغییرات در آن هنوز هم ادامه دارد، به نظر می رسد که گشودن گره از کار فروبسته ی بحران "معرفی اعضای کابینه ی افغانستان" نیز به ورود بلند پایه ترین مقام های نظامی از کشور هایی که بیش ترین بار نظامی، سیاسی و اقتصادی جنگ بی سرانجام افغانستان را به دوش می کشند؛ بی ارتباط نباشد. زیرا این نگرانی کماکان وجود دارد که مافیای فساد اداری، زد و بند های درونی قدرت ودیدگاه های مشاوران همه چیز فهم آقای کرزی وضعیتی را ایجاد کند که 5 سال بعد از امروز جامعه ی جهانی در پیوند با رویای مبارزه با فساد اداری، و شکست طالبان و تفکر طالبانی، متوجه این امر شود که آزموده ی ناکام و ناتوانی را، باز آزموده است.
اگرچه از زمان تاسیس اداره ی موقت در افغانستان، وقوع هر گونه تحولی در ساختار قدرت و یاهم آغاز یک روند تازه، با سفر مقام های عالی رتبه ی غربی به افغانستان همراه بوده است، اما پس از برگزاری دومین انتخابات ریاست جمهوری این روند شدت بیشتری یافته است.
پس از این که حامد کرزی بر بنیاد رای کمسیون مستقل انتخابات به عنوان رییس جمهور افغانستان اعلام گردید، روند رفت و برگشت مقامات بلند پایه ی غربی به کشور شکل و سیمای تازه یی یافته است.
ورود جان کری رییس کمیته ی روابط خارجی سنای امریکا هنگامی که رفتن یا نرفتن انتخابات به دور دوم به یک بحران سیاسی تبدیل شده بود، اصلی ترین عامل در پذیرش نتیجه ی بررسی های کمسیون شکایات انتخاباتی که در نتیجه ی آن آرای حامد کرزی به زیر 50 درصد پایین رفته بود، توسط وی دانسته می شود.
هنگامی که کنار رفتن داکتر عبدالله از صحنه ی رقابت با حامد کرزی در دور دوم انتخابات و پس از آن برنده اعلام شدن کرزی از جانب کمسیون انتخابات؛ مشروعیت حکومت برآمده از انتخابات آگنده از تقلب و رسوایی 29 اسد را با پرسش های کلانی روبرو کرده و هم پیمانان بین المللی روند هشت ساله ی افغانستان نارضایتی خود از نتیجه ی انتخابات را با تند ترین الفاظ ممکن در عرف دیپلوماتیک و با عنوان کردن کاستی های مدیریت 8 ساله ی بحران افغانستان توسط حامد کرزی بروز دادند؛ حضور سران، وزیران امور خارجه و نمایندگان دیپلوماتیک حدود 40 کشور جهان به ویژه وزیر امور خارجه ی ایالات متحده ی امریکا در مراسم سوگند حامد کرزی عمده ترین دلیل برگردادن نسبی وجهه ی از دست رفته ی وی و اداره ی زیر فرمانش در رهبری افغانستان پسا انتخابات پنداشته می شود.
پس از چهارمین سوگند کرزی به عنوان مدیر بحران افغانستان، معرفی اعضای کابینه ی جدید از جدی ترین مباحثی بوده که محافل سیاسی و رسانه یی و به تبع آن افکار عامه ی افغانستان را در هفته های اخیر به خود مشغول کرده است و تاخیر در معرفی اعضای کابینه به عوامل زیادی از جمله گیر ماندن حامد کرزی در چنبره ی پیچیده یی از خواست های دلالان سیاسی – قومی طرف معامله با وی در بعد داخلی و فشار های چندگانه و چند بعدی که از سوی کشور های قدرتمند غربی که هنوز حضور نظامی پرخرج آنان عمده ترین دلیل پایداری نظام نوین افغانستان است؛ نسبت داده می شود.
سفر وزیران دفاع ایالات متحده ی امریکا و بریتانیا در وهله ی کنونی درکنار این که می تواند به راهبرد تازه ی ایالات متحده و افزایش حدود 40 هزار نفری تفنگ داران این پیمان نظامی بین المللی به افغانستان ارتباط داشته باشد، با به تعویق افتادن معرفی اعضای حکومتی که قرار است اجرای تعهد های بین المللی حامد کرزی برای پنج سال آینده به عنوان آخرین فرصت های باقی مانده برای نجات افغانستان از بحران را به عهده داشته باشند، نیز بی ارتباط بوده نمی تواند.
در حالی که لیست اعضای کابینه که بربنیاد معلومات ارگ نشینان کابل تا اکنون چندین بار به چهره های واجب الاحترامی در داخل و خارج کشور فرستاده شده و آمدن تغییرات در آن هنوز هم ادامه دارد، به نظر می رسد که گشودن گره از کار فروبسته ی بحران "معرفی اعضای کابینه ی افغانستان" نیز به ورود بلند پایه ترین مقام های نظامی از کشور هایی که بیش ترین بار نظامی، سیاسی و اقتصادی جنگ بی سرانجام افغانستان را به دوش می کشند؛ بی ارتباط نباشد. زیرا این نگرانی کماکان وجود دارد که مافیای فساد اداری، زد و بند های درونی قدرت ودیدگاه های مشاوران همه چیز فهم آقای کرزی وضعیتی را ایجاد کند که 5 سال بعد از امروز جامعه ی جهانی در پیوند با رویای مبارزه با فساد اداری، و شکست طالبان و تفکر طالبانی، متوجه این امر شود که آزموده ی ناکام و ناتوانی را، باز آزموده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر