اعزام جوخه های مرگ به افغانستان!
پیامد نبرد ارتش پاکستان با هراس افگنی
رسانه های بین المللی از زبان یکتن از سردسته های طالبان پاکستانی گزارش داده اند، که آنان در واکنش به افزایش شمار نظامیان جهانی در افغانستان، هزاران فرد مسلح را جهت مقابله با این نیرو ها به این کشور فرستاده اند.
این سخنان سردسته های طالبان پاکستانی در حالی بیان می شود که ارتش پاکستان از انجام موفقانه ی عملیات نظامی بر ضد شورشیان طالب در وزیرستان شمالی و جنوبی خبر داده است.
شدت گرفتن حملات هراس افگنانه به ویژه در مناطق مرزی میان افغانستان و پاکستان دست کم در دوسال گذشته از قابل پیش بینی ترین پیامد های تحرکات نظامی ارتش پاکستان در مقابل شورشیان طالب به ویژه در مناطق قبایلی این کشور بوده است.
آنچه بازی طالبان – آی اس آی و ارتباط آن به مسایل افغانستان را به پیچیدگی می کشاند این است که از یک سو ارتش این کشور مشغول نبرد با شورشیان طالب در مناطق پر آشوب این کشور بوده و این نبرد هزینه های سنگینی را هم بر نیرو های نظامی و هم مردم ملکی مناطق معروض به جنگ این کشور تحمیل می کند، از جانب دیگر هرچندگاه یکبار گماشته گان سازمان جاسوسی این کشور در لباس همین طالبانی که ظاهراً ارتش این کشور در درون مرز های نه چندان تعریف شده اش با افغانستان با آنان در حال نبرد است، از سوی نیرو های امنیتی کشور گرفتار می شوند.
در هفته های گذشته که در نتیجه ی فشار ها و هم زمان کمک های تشویقیه ی ایالات متحده ی امریکا و بریتانیا ارتش پاکستان در وزیرستان جنوبی عملیات به ظاهر بزرگی را در برابر شورشیان راه اندازی نموده بود، نیرو های امنیت ملی افغانستان محموله های پر از مواد منفجره را بدست آورد، مهمان خانه ی سازمان ملل در کابل آماج حمله ی هراس افگنانه قرار گرفت و چندین مورد دیگر از این گونه هراس افگنی ها و حشت آفرینی ها در نقاط مختلف افغانستان صورت گرفت که نیرو های امنیتی افغان سازمان دهی این رویداد ها را به سازمان جاسوسی پاکستان که بخشی از بدنه ی نیروی درحال نبرد با شورشیان در پاکستان دانسته می شود، نسبت دادند.
و در داخل پاکستان نیز رسانه ها از انتقال مصوون ملا عمر رهبر طالبان افغانی از شهر کویته به نقطه ی امنی در حومه های لاهور خبر دادند.
اکنون که ارتش پاکستان مجبور است تا دستاورد هایی را از رهگذر راه اندازی عملیات نظامی برضد شورشیان درج صورت حساب کمک هایی که به تازه گی از سوی ایالات متحده به دست آورده، نموده و آن را به رخ جهانیان بکشد، سخن گفتن از اعزام جوخه های مرگ از میان طالبانی که ظاهراً پایگاه های شان در پاکستان به تصرف نظامیان این کشور در آمده است، نیز می تواند بخشی از برنامه های راهبردی سازمان جاسوسی این کشور برای کسب امتیاز بیش تر تلقی شود، زیرا این رویکرد در شرایط کنونی می تواند برای آنان بازدهی دوجانبه داشته باشد، نخست این که با افزایش شمار نظامیان بین المللی در افغانستان توان بازدارندگی گماشته گان خود را به نمایش می گذارد و در گام بعدی، توانایی خود مبنی بر این که اگر اراده کند توانایی برچیدن تربیت گاه های هراس افگنان بین المللی و طالبان افغان- پاکستانی را دارا می باشد.
به این صورت بر نیرو های امنیتی افغان و بین المللی است تا اگر از یک طرف مبارزه با طالبان – هراس افگنان که می توانند دست پروردگان سازمان جاسوسی پاکستان قلمداد شوند، را شدت می بخشند؛ از جانب دیگر برای وادار کردن پاکستان جهت مبارزه ی صادقانه با شورشیانی که امنیت منطقه را به تهدید های جدی روبرو کرده اند، به جز از باج دادن و باج دادن، به روش های دیگری نیز متوسل شوند. زیرا تا زمانی که این بدآموزی ادامه یابد و سازمان جاسوسی پاکستان این همه ابزار و زمینه برای تمویل برنامه های درازمدت خویش در قبال بهره برداری از دوام نا امنی و بی ثباتی در افغانستان در اختیار داشته باشد؛ روند روبه رشد افراط گرایی و طالبانیزم تا سال های سال از مردم افغانستان و در کنار آنان کشور هایی که جوانان شان برای نبرد با این پدیده در منطقه حضور دارند، قربانی خواهد گرفت.
رسانه های بین المللی از زبان یکتن از سردسته های طالبان پاکستانی گزارش داده اند، که آنان در واکنش به افزایش شمار نظامیان جهانی در افغانستان، هزاران فرد مسلح را جهت مقابله با این نیرو ها به این کشور فرستاده اند.
این سخنان سردسته های طالبان پاکستانی در حالی بیان می شود که ارتش پاکستان از انجام موفقانه ی عملیات نظامی بر ضد شورشیان طالب در وزیرستان شمالی و جنوبی خبر داده است.
شدت گرفتن حملات هراس افگنانه به ویژه در مناطق مرزی میان افغانستان و پاکستان دست کم در دوسال گذشته از قابل پیش بینی ترین پیامد های تحرکات نظامی ارتش پاکستان در مقابل شورشیان طالب به ویژه در مناطق قبایلی این کشور بوده است.
آنچه بازی طالبان – آی اس آی و ارتباط آن به مسایل افغانستان را به پیچیدگی می کشاند این است که از یک سو ارتش این کشور مشغول نبرد با شورشیان طالب در مناطق پر آشوب این کشور بوده و این نبرد هزینه های سنگینی را هم بر نیرو های نظامی و هم مردم ملکی مناطق معروض به جنگ این کشور تحمیل می کند، از جانب دیگر هرچندگاه یکبار گماشته گان سازمان جاسوسی این کشور در لباس همین طالبانی که ظاهراً ارتش این کشور در درون مرز های نه چندان تعریف شده اش با افغانستان با آنان در حال نبرد است، از سوی نیرو های امنیتی کشور گرفتار می شوند.
در هفته های گذشته که در نتیجه ی فشار ها و هم زمان کمک های تشویقیه ی ایالات متحده ی امریکا و بریتانیا ارتش پاکستان در وزیرستان جنوبی عملیات به ظاهر بزرگی را در برابر شورشیان راه اندازی نموده بود، نیرو های امنیت ملی افغانستان محموله های پر از مواد منفجره را بدست آورد، مهمان خانه ی سازمان ملل در کابل آماج حمله ی هراس افگنانه قرار گرفت و چندین مورد دیگر از این گونه هراس افگنی ها و حشت آفرینی ها در نقاط مختلف افغانستان صورت گرفت که نیرو های امنیتی افغان سازمان دهی این رویداد ها را به سازمان جاسوسی پاکستان که بخشی از بدنه ی نیروی درحال نبرد با شورشیان در پاکستان دانسته می شود، نسبت دادند.
و در داخل پاکستان نیز رسانه ها از انتقال مصوون ملا عمر رهبر طالبان افغانی از شهر کویته به نقطه ی امنی در حومه های لاهور خبر دادند.
اکنون که ارتش پاکستان مجبور است تا دستاورد هایی را از رهگذر راه اندازی عملیات نظامی برضد شورشیان درج صورت حساب کمک هایی که به تازه گی از سوی ایالات متحده به دست آورده، نموده و آن را به رخ جهانیان بکشد، سخن گفتن از اعزام جوخه های مرگ از میان طالبانی که ظاهراً پایگاه های شان در پاکستان به تصرف نظامیان این کشور در آمده است، نیز می تواند بخشی از برنامه های راهبردی سازمان جاسوسی این کشور برای کسب امتیاز بیش تر تلقی شود، زیرا این رویکرد در شرایط کنونی می تواند برای آنان بازدهی دوجانبه داشته باشد، نخست این که با افزایش شمار نظامیان بین المللی در افغانستان توان بازدارندگی گماشته گان خود را به نمایش می گذارد و در گام بعدی، توانایی خود مبنی بر این که اگر اراده کند توانایی برچیدن تربیت گاه های هراس افگنان بین المللی و طالبان افغان- پاکستانی را دارا می باشد.
به این صورت بر نیرو های امنیتی افغان و بین المللی است تا اگر از یک طرف مبارزه با طالبان – هراس افگنان که می توانند دست پروردگان سازمان جاسوسی پاکستان قلمداد شوند، را شدت می بخشند؛ از جانب دیگر برای وادار کردن پاکستان جهت مبارزه ی صادقانه با شورشیانی که امنیت منطقه را به تهدید های جدی روبرو کرده اند، به جز از باج دادن و باج دادن، به روش های دیگری نیز متوسل شوند. زیرا تا زمانی که این بدآموزی ادامه یابد و سازمان جاسوسی پاکستان این همه ابزار و زمینه برای تمویل برنامه های درازمدت خویش در قبال بهره برداری از دوام نا امنی و بی ثباتی در افغانستان در اختیار داشته باشد؛ روند روبه رشد افراط گرایی و طالبانیزم تا سال های سال از مردم افغانستان و در کنار آنان کشور هایی که جوانان شان برای نبرد با این پدیده در منطقه حضور دارند، قربانی خواهد گرفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر