« حقوق بشر و ارزش های شهروندی» آنچه نامزدان مطرح نیز فراموش کرده اند.
آنچه زیر عنوان مناظره ی تلویزیونی میان دوتن از نامزدان انتخابات ریاست جمهوری از تلویزیون خصوصی طلوع پخش شد، داغ ترین رویداد رسانه یی در هفته های اخیر از منظر مبارزات انتخاباتی نامزدان ریاست جمهوری بود.
اگرچه احتمال قرار گرفتن حامد کرزی در برابر دوتن از نیرومند ترین رقیبان انتخاباتی اش هزاران تن از شهروندان افغان را در شامگاه روز پنجشنبه به پای گیرنده های تلویزون کشانده بود اما با وجود عدم حضور حامد کرزی هردو نامزد توانستند مردم به ویژه روستانشینانی که از برق بهره یی نداشته و برای جنراتورهای شان به اندازه ی برنامه ی دو ساعته ی مناظره ی تلویزیونی طلوع تیل خریداری کنند را قانع کنند که با وجود عدم حضور آقای کرزی پول های شان را به هدر نداده اند و ځداقل اعتراض ها و انتقادهایی که به نشانی آقای کرزی از سوی نامزدان مطرح شد، به قضاوت شمار زیادی از مخاطبان این برنامه اثر های خود را گذاشت.
اما در کنار این که بسیاری از محورهای سخنان داکتر عبدالله و اشرف غنی احمدزی واکنش های متفاوت طیف های مختلف جامعه را بر انگیخت اما در سر تاسر دو ساعتی که وقت تلویزیون طلوع به دو تن از نامزدان انتخابات ریاست جمهوری اختصاص داده شده بود حتا یکبارهم از زبان این دو نامزد عبارت هایی از نوع حقوق بشر و ارزش های شهروندی نام برده نشد.
اگرچه هر دو نامزد از تامین عدالت در کشور در صورت برنده شدن شان حرف می زدند اما انگار هردوی این نامزدان از به زبان آوردن ارزش های حقوق بشری و شهروندی هراس نهفته یی داشتند.
اگرچه از داکتر عبدالله نیز توقع می رفت تا تفاوت هایی را در نوع نگاه خود نسبت به برخی مسایل و دستکم رویداد های دو دهه ی پسین در کشور از خود تبارز دهد و حساب خود را از افراد و جریان هایی که در کنار وی قرار گرفته اند و عملکرد های گذشته ی آنان می تواند روند روبه رشد حمایت های مردمی از وی را صدمه بزند، جدا کند و اشرف غنی احمدزی نیز به عنوان یک چهره ی تکنوکرات و دارای تفکر مدرن موقف روشنی در مورد جنایت های ضد بشری انجام شده در سه دهه ی گذشته در افغانستان اتخاذ نموده و به این صورت خط خود را از دیگر از غرب برگشته گانی که در هشت سال گذشته بسیاری از ارزش های حقوق بشری را در پای مصلحت های فردی و قومی قربانی کردند؛ جداکند.
اما موضع گیری های محطاطانه ی این دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری به گونه یی بود که دستکم در زمینه برخورد با جنایت های ضد بشری و زمینه سازی برای ایجاد فرهنگ شهروندی از منظر نهادینه سازی احترام به ارزش های حقوق بشری افراد به عنوان سنگ بنای حرکت کشور بسوی خلق فرایند های عدالت گستر؛ هیچ یک از این دو نامزد رویکردی متناسب به وضعیت کنونی کشور در این موارد از خود نشان ندادند.
به این صورت می توان پیش بینی کرد که در صورت برنده شدن هریکی از این دو نامزد مطرح ریاست جمهوری نیز روند روبه رشد فرهنگ معافیت جنایت کاران در زمان کنونی که از سال های زمامداری حامد کرزی به شمار می رود ادامه خواهد یافت وحد اقل وضعیت روانی و اجتماعی افغانستان از منظر شنیده شدن صدای قربانیان جنایت های ضد بشری سه دهه ی گذشته تغییرات قابل ملاحظه یی را به خود نخواهد پذیرفت.
آنچه زیر عنوان مناظره ی تلویزیونی میان دوتن از نامزدان انتخابات ریاست جمهوری از تلویزیون خصوصی طلوع پخش شد، داغ ترین رویداد رسانه یی در هفته های اخیر از منظر مبارزات انتخاباتی نامزدان ریاست جمهوری بود.
اگرچه احتمال قرار گرفتن حامد کرزی در برابر دوتن از نیرومند ترین رقیبان انتخاباتی اش هزاران تن از شهروندان افغان را در شامگاه روز پنجشنبه به پای گیرنده های تلویزون کشانده بود اما با وجود عدم حضور حامد کرزی هردو نامزد توانستند مردم به ویژه روستانشینانی که از برق بهره یی نداشته و برای جنراتورهای شان به اندازه ی برنامه ی دو ساعته ی مناظره ی تلویزیونی طلوع تیل خریداری کنند را قانع کنند که با وجود عدم حضور آقای کرزی پول های شان را به هدر نداده اند و ځداقل اعتراض ها و انتقادهایی که به نشانی آقای کرزی از سوی نامزدان مطرح شد، به قضاوت شمار زیادی از مخاطبان این برنامه اثر های خود را گذاشت.
اما در کنار این که بسیاری از محورهای سخنان داکتر عبدالله و اشرف غنی احمدزی واکنش های متفاوت طیف های مختلف جامعه را بر انگیخت اما در سر تاسر دو ساعتی که وقت تلویزیون طلوع به دو تن از نامزدان انتخابات ریاست جمهوری اختصاص داده شده بود حتا یکبارهم از زبان این دو نامزد عبارت هایی از نوع حقوق بشر و ارزش های شهروندی نام برده نشد.
اگرچه هر دو نامزد از تامین عدالت در کشور در صورت برنده شدن شان حرف می زدند اما انگار هردوی این نامزدان از به زبان آوردن ارزش های حقوق بشری و شهروندی هراس نهفته یی داشتند.
اگرچه از داکتر عبدالله نیز توقع می رفت تا تفاوت هایی را در نوع نگاه خود نسبت به برخی مسایل و دستکم رویداد های دو دهه ی پسین در کشور از خود تبارز دهد و حساب خود را از افراد و جریان هایی که در کنار وی قرار گرفته اند و عملکرد های گذشته ی آنان می تواند روند روبه رشد حمایت های مردمی از وی را صدمه بزند، جدا کند و اشرف غنی احمدزی نیز به عنوان یک چهره ی تکنوکرات و دارای تفکر مدرن موقف روشنی در مورد جنایت های ضد بشری انجام شده در سه دهه ی گذشته در افغانستان اتخاذ نموده و به این صورت خط خود را از دیگر از غرب برگشته گانی که در هشت سال گذشته بسیاری از ارزش های حقوق بشری را در پای مصلحت های فردی و قومی قربانی کردند؛ جداکند.
اما موضع گیری های محطاطانه ی این دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری به گونه یی بود که دستکم در زمینه برخورد با جنایت های ضد بشری و زمینه سازی برای ایجاد فرهنگ شهروندی از منظر نهادینه سازی احترام به ارزش های حقوق بشری افراد به عنوان سنگ بنای حرکت کشور بسوی خلق فرایند های عدالت گستر؛ هیچ یک از این دو نامزد رویکردی متناسب به وضعیت کنونی کشور در این موارد از خود نشان ندادند.
به این صورت می توان پیش بینی کرد که در صورت برنده شدن هریکی از این دو نامزد مطرح ریاست جمهوری نیز روند روبه رشد فرهنگ معافیت جنایت کاران در زمان کنونی که از سال های زمامداری حامد کرزی به شمار می رود ادامه خواهد یافت وحد اقل وضعیت روانی و اجتماعی افغانستان از منظر شنیده شدن صدای قربانیان جنایت های ضد بشری سه دهه ی گذشته تغییرات قابل ملاحظه یی را به خود نخواهد پذیرفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر