حکومت ایتلافی؛ روزنه یی برای ایجاد "افغانستان آباد و سربلند"
پس از آنکه رسانه های بین المللی گزارش دادند که کارل ایکن بیری سفیر ایالات متحده ی آمریکا در کابل در دیدار با حامد کرزی از وی خواسته است تا با ایجاد یک حکومت ایتلافی با شرکت داکتر عبدالله رقیب اصلی اش در انتخابات موافقت نماید، منابع نزدیک به رییس جمهور کرزی اذعان کرده اند که وی به زودی در این مورد ابراز نظر خواهد کرد.
این در حالی است که داکترعبدالله پس از برگزاری انتخابات چندین بار به این موضوع تاکید کرده که وی به هیچ صورت در اداره یی که کرزی ریاست آن را به عهده داشته باشد، مشارکت نخواهد کرد.
از سوی دیگر بسیاری از گمانه ها در مورد نتایج انتخابات با وجود خوشبینی های آقای کرزی و طرفداران وی (که بر بنیاد گزارش های رسانه های غربی سفیر آمریکا وی را از ابراز این خوشبینی ها تا اعلان نتایج نهایی انتخابات برحذر داشته است) به گونه یی است که اگر کمسیون شکایات انتخاباتی به شکایت های وارده در مورد تقلب های انتخاباتی به درستی و بدور از اعمال نفوذ های حلقات نزدیک به حامد کرزی رسیدگی نماید، این شکایت ها بر بنیاد ادعای برخی منابع حدود یک میلیون و 253 هزار و 806 برگه ی رای که اکثریت نزدیک به کل این آرا به نفع حامد کرزی به صندوق ها ریخته شده اند را در معرض ابطال قرار خواهد داد و به این صورت آرای 54 درصدی کنونی حامد کرزی به چیزی بین 48 تا 46 درصد کاهش خواهد یافت و انتخابات مستقیماً به دور دوم کشانده خواهد شد.
اما اینکه پیش از اعلان نتیجه ی بررسی های کمسیون شکایات انتخاباتی از تلاش ها برای ایجاد حکومت ایتلافی و ساختار حکومت آینده ی به ریاست حامد کرزی و مسایلی از این دست حرف زده می شود، این گمانه را در نزد افکار عمومی تقویت می کند که تعیین کننده ی اصلی حکومت آینده ی افغانستان سازش های پشت پرده برای نشاندن دو جریانی که دستکم سه ماه گذشته را در برابرهم از نشانی مردم افغانستان صف آرایی کرده اند؛ بر سر یک خوان نعمت به نام حکومت افغانستان می باشد نه رای مردم .
پرسشی که اکنون مطرح است این که اگر هم این دو رقیب و دیگر چهره های مطرح در انتخابات 29 اسد به شمار دلالان سیاسی- قومی ای که از پیش چوکی های حکومت را با حامد کرزی تقسیمات کرده اند، به اداره ی زیر رهبری حامد کرزی افزوده شوند، پایان قایله ی بحران افغانستان خواهد بود یا خیر؟
اگر هدف از این تلاش ها گرد آوردن محض تمامی کسانی که معجون نا متجانسی به نام دستگاه رهبری افغانستان را از زمان تاسیس اداره ی موقت در سال 1380 خورشیدی شکل داده اند باشد، سرنوشت آینده ی افغانستان از همین اکنون مشخص است، یعنی این که این گروه ها در مقیاس های متفاوت و در مسیر های مختلف به اعمال قدرت به نفع گروه، قوم و ایدیولوژی در یک دایره ی بسته ادامه خواهند داد و حامد کرزی نیز با مصلحت اندیشی و روزمره گی در ملاقات های تعارفی با سران اقوام از نقاط مختلف افغانستان؛ چپن و کلاه و عبا و قبای به رنگ آنان خواهد پوشید و دنیا در پشت حصار های سمنتی خیر و خیریت خواهد بود، تا این که گستره ی حاکمیت طالبان در پایان دوره ی پنجساله ی بعدی یا شاید هم پیش تر از آن تا دروازه های ارگ ریاست جمهوری برسد و نبرد جهانی در برابر هراس افگنی نیز در سایه ی محاسبات غلط جامعه ی جهانی و خردورزی های مدبرانه ی تیم حاکم بر افغانستان مسخ خواهد شد.
چرا که به تعبیر آقای کرزی و جنرال مک کریستال، هراس افگنانی که هم اکنون در شمال زیر فرمان طاهر یولداش از کندز تا فاریاب امنیت مردم افغانستان را به هم می زنند و در جنوب به فرمان جنرالان آی اس آی مردم را با تلقینات قومی - مذهبی به گروگان گرفته و به آدم کشی و وحشت آفرینی ادامه می دهند؛ دست پروردگان القاعده و دشمنان قسم خورده و ایدیولوژیک ارزش های مدرن نبوده، بلکه افغان های نارضی اند که می شود با چند توصیه و ترفند آنان را به جمع حدود 7000 تنی که به امضای صبغت الله مجددی ویزای ورود به قلمرو امن "جمهوری اسلامی افغانستان" را بدست آورده اند؛ اضافه کرد و فرماندهان شان را به خاطر اشتراک در انتخابات پارلمانی و حتا ریاست جمهوری تمویل مالی نمود و با افزودن آنان به جمع افراد و جریان هایی که هشت سال گذشته را در این سوی خط مشغول سیاست ورزی خردمندانه برای ایجاد "افغانستان آباد و سربلند" بوده اند. این ملک خداداد را به خانه ی امن تمامی افغان هایی که نان خوردن از راه میله های تفنگ و یاهم امتیاز گیری از نام قومیت ها را بلد باشند تبدیل خواهد شد.
پس از آنکه رسانه های بین المللی گزارش دادند که کارل ایکن بیری سفیر ایالات متحده ی آمریکا در کابل در دیدار با حامد کرزی از وی خواسته است تا با ایجاد یک حکومت ایتلافی با شرکت داکتر عبدالله رقیب اصلی اش در انتخابات موافقت نماید، منابع نزدیک به رییس جمهور کرزی اذعان کرده اند که وی به زودی در این مورد ابراز نظر خواهد کرد.
این در حالی است که داکترعبدالله پس از برگزاری انتخابات چندین بار به این موضوع تاکید کرده که وی به هیچ صورت در اداره یی که کرزی ریاست آن را به عهده داشته باشد، مشارکت نخواهد کرد.
از سوی دیگر بسیاری از گمانه ها در مورد نتایج انتخابات با وجود خوشبینی های آقای کرزی و طرفداران وی (که بر بنیاد گزارش های رسانه های غربی سفیر آمریکا وی را از ابراز این خوشبینی ها تا اعلان نتایج نهایی انتخابات برحذر داشته است) به گونه یی است که اگر کمسیون شکایات انتخاباتی به شکایت های وارده در مورد تقلب های انتخاباتی به درستی و بدور از اعمال نفوذ های حلقات نزدیک به حامد کرزی رسیدگی نماید، این شکایت ها بر بنیاد ادعای برخی منابع حدود یک میلیون و 253 هزار و 806 برگه ی رای که اکثریت نزدیک به کل این آرا به نفع حامد کرزی به صندوق ها ریخته شده اند را در معرض ابطال قرار خواهد داد و به این صورت آرای 54 درصدی کنونی حامد کرزی به چیزی بین 48 تا 46 درصد کاهش خواهد یافت و انتخابات مستقیماً به دور دوم کشانده خواهد شد.
اما اینکه پیش از اعلان نتیجه ی بررسی های کمسیون شکایات انتخاباتی از تلاش ها برای ایجاد حکومت ایتلافی و ساختار حکومت آینده ی به ریاست حامد کرزی و مسایلی از این دست حرف زده می شود، این گمانه را در نزد افکار عمومی تقویت می کند که تعیین کننده ی اصلی حکومت آینده ی افغانستان سازش های پشت پرده برای نشاندن دو جریانی که دستکم سه ماه گذشته را در برابرهم از نشانی مردم افغانستان صف آرایی کرده اند؛ بر سر یک خوان نعمت به نام حکومت افغانستان می باشد نه رای مردم .
پرسشی که اکنون مطرح است این که اگر هم این دو رقیب و دیگر چهره های مطرح در انتخابات 29 اسد به شمار دلالان سیاسی- قومی ای که از پیش چوکی های حکومت را با حامد کرزی تقسیمات کرده اند، به اداره ی زیر رهبری حامد کرزی افزوده شوند، پایان قایله ی بحران افغانستان خواهد بود یا خیر؟
اگر هدف از این تلاش ها گرد آوردن محض تمامی کسانی که معجون نا متجانسی به نام دستگاه رهبری افغانستان را از زمان تاسیس اداره ی موقت در سال 1380 خورشیدی شکل داده اند باشد، سرنوشت آینده ی افغانستان از همین اکنون مشخص است، یعنی این که این گروه ها در مقیاس های متفاوت و در مسیر های مختلف به اعمال قدرت به نفع گروه، قوم و ایدیولوژی در یک دایره ی بسته ادامه خواهند داد و حامد کرزی نیز با مصلحت اندیشی و روزمره گی در ملاقات های تعارفی با سران اقوام از نقاط مختلف افغانستان؛ چپن و کلاه و عبا و قبای به رنگ آنان خواهد پوشید و دنیا در پشت حصار های سمنتی خیر و خیریت خواهد بود، تا این که گستره ی حاکمیت طالبان در پایان دوره ی پنجساله ی بعدی یا شاید هم پیش تر از آن تا دروازه های ارگ ریاست جمهوری برسد و نبرد جهانی در برابر هراس افگنی نیز در سایه ی محاسبات غلط جامعه ی جهانی و خردورزی های مدبرانه ی تیم حاکم بر افغانستان مسخ خواهد شد.
چرا که به تعبیر آقای کرزی و جنرال مک کریستال، هراس افگنانی که هم اکنون در شمال زیر فرمان طاهر یولداش از کندز تا فاریاب امنیت مردم افغانستان را به هم می زنند و در جنوب به فرمان جنرالان آی اس آی مردم را با تلقینات قومی - مذهبی به گروگان گرفته و به آدم کشی و وحشت آفرینی ادامه می دهند؛ دست پروردگان القاعده و دشمنان قسم خورده و ایدیولوژیک ارزش های مدرن نبوده، بلکه افغان های نارضی اند که می شود با چند توصیه و ترفند آنان را به جمع حدود 7000 تنی که به امضای صبغت الله مجددی ویزای ورود به قلمرو امن "جمهوری اسلامی افغانستان" را بدست آورده اند؛ اضافه کرد و فرماندهان شان را به خاطر اشتراک در انتخابات پارلمانی و حتا ریاست جمهوری تمویل مالی نمود و با افزودن آنان به جمع افراد و جریان هایی که هشت سال گذشته را در این سوی خط مشغول سیاست ورزی خردمندانه برای ایجاد "افغانستان آباد و سربلند" بوده اند. این ملک خداداد را به خانه ی امن تمامی افغان هایی که نان خوردن از راه میله های تفنگ و یاهم امتیاز گیری از نام قومیت ها را بلد باشند تبدیل خواهد شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر