بحران انتخابات؛ کارزاری که برنده ندارد

نماینده گی سیاسی سازمان ملل متحد در افغانستان - یوناما روز سه شنبه با صدور اعلامیه ای از تصمیم کمسیون انتخابات مبنی بر سلب صلاحیت نه تن از اعضای مجلس نمایندگان و معرفی چهره های تازه از جمع نازمزدان معترض به مجلس پشتیبانی کرده است.

در همین حال صد ها تن از نامزدان معترض و هواداران آنان با راه اندازی تظاهراتی خواستار عملی شدن قرار قضایی دادگاه استیناف کابل که بر مبنای آن باید ۶۲ تن از اعضای مجلس جای خود را به نامزدان معترض خالی کنند، شده و در برابر این رویکرد سازمان ملل متحد واکنش نشان داده اند.

نماینده ی ویژه ی دبیرکل سازمان ملل متحد در امور افغانستان تصمیم اخیر کمسیون انتخابات را پایانبخش بن بست میان نهاد ها دانسته و به گونه ی معنا داری گفته است که "مردم افغانستان از پارلمان، دولت و قوه قضاییه توقع دارند تا در حوزه صلاحیت های تعیین شده خویش در مطابقت با قانون اساسی و دیگر قوانین افغانستان به منظور تامین صلح، پیشرفت و ترقی در کشور مساعی به خرج دهند.

این در حالی است که بر بنیاد معلومات منابع موثق، کمسیون انتخابات زمانی تصمیم به آوردن تغییر در نتایج انتخابات را گرفت که سماجت آقای کرزی و تیم او مبنی بر آمدن تغییرات دلخواه آنان در ترکیب مجلس افغانستان از یک سو و جبهه گیری تند مجلس در برابر تشکیل دادگاه ویژه انتخاباتی و سپس هم فیصله های این دادگاه فضای سیاسی را به بن بست کشانید و این موضوع نگرانی های زیادی را در ذهن و ضمیر پشتیبانان بین المللی روند جاری در کشور ایجاد کرد.

جامعه بین المللی که در آغاز از اعلام نتایج انتخابات پارلمانی پشتیبانی کرده بود در پی بحرانی شدن هر چه بیشتر اوضاع در افغانستان به ویژه این که ماه های اخیر خونین ترین روز های حضور نیرو های جهانی در این کشور را رقم زد، نه تنها از پشتیبانی کمسیون انتخابات سرباز زد بلکه بر بنیاد معلومات موثق که ما به دست آورده ایم، در تبانی با تیم رییس جمهور کرزی بالای رییس کمسیون انتخابات فشار وارد کرد تا از میان ۶۲ نامزد برنده اعلام شده از سوی دادگاه ویژه هفده تن آنان را تایید و به مجلس معرفی نماید.

در حدود دوماه گذشته از یک سو حلقه های قدرت در درون و به ویژه اطرافیان رییس جمهور کرزی با تمام نیرو در برابر این کمسیون انتخابات وارد عرصه شدند و حد اقل اپوزسیون سیاسی نیز نقش باییسته ی خود را در راستای کم اثر کردن فشار های آنان ایفا نکرد، و از جانب دیگر در آستانه ی برگزاری نشست بن دوم جامعه بین المللی در راس سازمان ملل متحد نه تنها از رویکرد پیشینه ی خود مبنی بر حمایت از نتایج اعلام شده از سوی کمسیون انتخابات عقب نشینی کرده بلکه تلاش کرد تا بر خلاف آنچه ظاهرا برآن تاکید می شود و با تبعیت از خط رهبری دولت افغانستان، بدون در نظرداشت قانون اساسی و قانون انتخابات راه میانبری که بخشی از طرف های درگیر در مساله انتخابات را راضی نماید، دریابد و در همین راستا پس از تایید فیصله دادگاه ویژه انتخاباتی توسط دادگاه استیناف کابل، از کمسیون خواسته بود تا با جابجایی ۱۷ تن از نامزدان برنده اعلام شده ی دادگاه ویژه به عوض همین تعداد اعضای برحال مجلس نمایندگان به بحران انتخابات خاتمه دهد.

اگرچه دلیل این میانجی گری یوناما به نشست بن دوم و این که در صورت موجودیت یک چنین بحران فراگیر در افغانستان حتا جامعه جهانی نیز در این نشست گپی برای گفتن نخواهد داشت، مرتبط دانسته شده است، اما با توجه به صف بندی های صورت گرفته پس از اعلام نظر تازه کمسیون انتخابات و اوضاع جاری در کشور بسیاری از آگاهان مسایل افغانستان به این باور اند که بحران جاری در کشور نه تنها به این زودی ها پایان نخواهد یافت، بلکه روزتا روز چهره های تازه ی آن پدیدار می شود.

زیرا اگر تصمیم کمسیون انتخابات سنگ تمام رویکرد های قانونی و غیر قانونی در پیوند با انتخابات پارلمانی ۲۷ سنبله ۱۳۸۹ خورشیدی در افغانستان تلقی شود، به استثنای ۹ تنی که تازه به شورا راه می یابند، و رییس جمهور کرزی که با علم کردن تامین "وحدت ملی" در اعلان نتایج انتخابات ولایت غزنی بحران سازی از ورای انتخابات پارلمانی را آغاز کرد و گفته می شود به تداوم بحران سیاسی در کشور تا زمان مشخص شدن اجندا و طرح بن دوم علاقه ی فراوان دارد.

در این گیرودار نه نامزدان معترض و نه هم اعضای برحال مجلس نتوانستند ماهی های دلخواه را از آب گل آلود بحران جاری در کشور به دست بیاورند و نه هم رای دادگاه های قانونی و غیر قانونی که با تقدس مآبی در راستای سیاست های رییس جمهوری حرکت کردند، به کرسی نشست.

بررغم ایستاده گی درخور ستایش کمسیون انتخابات در برابر فشار های وارده از سوی حلقات قدرت در آغاز؛ بلاخره تغییر در نتایج انتخابات از سوی همین نهاد انجام شد.

تغییر مسیر روند ها در افغانستان مانند همیشه این بار نیز بر خلاف پیش بینی ها انجام شد، فضل احمد معنوی رییس کمسیون انتخابات که روزی گفته بود تغییر در نتایج انتخابات "خیال است و محال است و جنون" ولی امروز می گوید، کمسیون انتخابات کاری کرد که همه باید بپذیرند! اما آنچه مسلم به نظر می رسد این که نفس کار کمسیون انتخابات در این مرحله این اصل را تداعی می کند که اگر رهبری این کمسیون در این دوره نیز بسان انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ خورشیدی گوش به فرمان رییس جمهوری بوده و در یک معامله تنگاتنگ با اطرافیان همه چیزفهم ایشان عمل می کرد، شاید نه این همه بحران و سراسیمه گی ایجاد می شد و نه هم نامزدان و طرف های دخیل در قضایای انتخابات و دیگر بازیگران این عرصه از تصامیم و عملکرد های تیم حاکم آگاهی می یافت و بدون این که آب از آب تکان بخورد اوضاع بر وفق مراد جناب رییس جمهوری مهندسی می شد و روزی هم که دیمستورا بسان پیتر گالبرایت به بیرون دادن خاطره های تلخ و شیرین خود از سایه روشن های انتخابات پارلمانی افغانستان در بیرون از مرز های این کشور اقدام کند، شاید به سان گفته های اخیر داوود علی نجفی در مورد نقش برازنده ی خودش به عنوان رییس پیشین دبیرخانه ی کمسیون انتخابات در راستای تحمیل نمودن حامد کرزی برای ۵ سال دیگر بر گرده های مردم افغانستان، به ساده گی به فراموشی سپرده شود و آنگاه سخنگویان دولت افغانستان او را به مداخله در امور داخلی کشور و دسیسه در برابر تیم فرشته خوی حاکم بر کشور متهم خواهند کرد.