برخورد “آگاهانه و تحلیلگرانه” با پیمان راهبردی؟
رییس جمهورکرزی در تازه ترین اظهاراتش در مورد امضای پیمان استراتیژیک با ایالات متحده امریکا اذعان کرده است که دولت وی در پیوند با این پیمان؛ آگاهانه و تحلیلگرانه برخورد خواهد کرد.
اگرچه برخورد "آگاهانه و تحلیلگرانه" جزو ویژگی های یک رهبر یا رییس جمهور موفق است ولی پیش کشیدن چنین طرحی در اوضاع کنونی افغانستان و این که آقای کرزی در 9 سال گذشته کدام اقدامات و تصامیم خود را آگاهانه و تحلیلگرانه انجام داده است، سخت سوال بر انگیز می نماید.
بگو مگو ها پیرامون امضای پیمان راهبردی با امریکا که این روزها بسیار گرم شده است، کرزی و برخی حلقات در نزدیک وی تلاش دارند هر مسئله ای را به امضای این پیمان پیوند دهند. از افزایش نا امنی ها، ترور زنجیره ای مقامات حکومتی، تنش میان سه قوای دولت و حتا افزایش تحرکات حداقل دیپلوماتیک کشور های همسایه وقدرت های منطقه یی در برابر روند جاری در افغانستان گرفته تا قدرت مند شدن دوباره ی دسته های شورشی را به توطیه های ناتو و ایالات متحده امریکا برای آنچه دوام حضور شان در افغانستان و منطقه نسبت داده می شود.
در حالی که بسیاری از نشانه های موجود در افغانستان از خروج نیرو های جهانی و حداقل کاهش قابل ملاحظه ی نیرو های امریکایی حکایت دارد و دیدگاه های متضادی هم در حمایت یاهم مخالفت با امضای پیمان استراتیژیک با ایالات متحده امریکا ابراز شده است، مقام های سیاسی، نظامی و استخباراتی پاکستان با سفر های پیدا و پنهان شان به کابل مخالفت شان با امضای موافقت نامه استراتیژیک میان امریکا و افغانستان را در چانه زنی های پنهانی با مقام های افغانی مطرح کرده اند و بر بنیاد برخی داده ها از سوی شماری از نزدیکان وی در این مورد سر تایید هم جنبانده اند و مقام های ایران هم با استفاده از هر تریبونی که گیر آورده اند مخالفت خود با امضای پیمان راهبردی میان امریکا و افغانستان را ابراز کرده اند، چه این که نشانه هایی از مشکل تراشی کشور هایی بسان روسیه و چین هم در این راستا مشاهده می شود، اما هیچ یک از طرف های همسو با این روند به اندازه حامد کرزی و شماری از مشاوران وی مباحث مربوط به امضای توافق نامه استرانیژیک به عنوان ابزار فشار بالای امریکایی ها استفاده نکرده است.
پس از این که مجلس نماینده گان با برگزاری لویه جرگه عنعنوی به خاطر رد یا تایید پیمان استراتیژیک مخالفت خود را اعلام داشت و جریان های سیاسی مخالف، نهاد های مدنی و رسانه ها نیز به غیر قانونی بودن این جرگه تاکید کردند، به نظر می رسد که به چالش فراخواندن روند امضای این پیمان از ورای به بازی گرفتن افکار عامه و یدک کشیدن ارزش گونه های قبیله یی و هنجار های عوام گرایانه به بن بست رسیده، شماری از نزدیکان حامد کرزی در ارگ ریاست جمهوری که گفته می شود بخش زیادی از آنان با الهام از رویکرد های تندروانه و خشونت محور رهبران پارینه ی شان که اکنون عملا در صف مخالفت با روند جاری در کشور قرار دارد، با زیرکی تمام در صدد تغییر ذهنیت حامد کرزی در مسیر مخالفت با امضای پیمان استراتیژیک به هر صورت و به هر قیمت ممکن اند. و به نظر می رسد که در این راستا و با مدد گرفتن از وسوسه های کشور های همسایه موفقیت های قابل ملاحظه یی نیز داشته اند.
مقام های رده های نخست نیرو های امنیتی افغان سراسر هفته ی گذشته را سرگرم سفر به شماری از ولایت ها و بر افراشتن بیرق افغانستان در پایگاه های نیرو های بین المللی زیر نام انتقال مسوولیت های امنیتی بودند و اشرف غنی احمدزی رییس برنامه انتقال نیز از جیب خالی وعده های کمک های چند ملیارد دالری و چند صد میلیون افغانی گی به مسوولان ولایت هایی که روند انتقال از آنها آغاز شده سخن گفت و در واپسین بخش مرحله نخست انتقال، حامد کرزی این روند را موفقیت آمیز خوانده و آنرا "گامی مهم در حیات ملی کشور" عنوان کرده است.
با این حال آنچه در میان این همه قدرت نمایی کذایی، فرافگنی چالش های موجود امنیتی، اقتصادی و سیاسی به کشور های خارجی و رفتار های تناقض آمیز جامعه جهانی در حاله یی از ابهام قرار گرفته سرنوشت ثبات و امنیت در افغانستان و این که سرانجام این روند به نهادینه سازی "دموکراسی جوان افغانستان" یا هم به طالبانی شدن روند جاری می انجامد، می باشد، زیرا بر خلاف ادعا های بلند پروازانه ی رییس جمهور کرزی، اگر برنامه ها و رویکرد های گرداننده گان دستگاه قدرت افغانستان در ده سال گذشته اگر اندکی هم "آگاهانه و تحلیلگرانه می بود، اکنون و در آستانه ی خروج نیرو های جهانی، دموکراسی و روندی که روی هم رفته هزاران تن از شهروندان افغان و خارجی قربانی آن شده و ملیارد ها دالر از کمک های جهانی نیز در این کشور هزینه شده است، در لبه ی پرتگاه به باتلاقی از تندروی و واپس گرایی قرار نمی داشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر