نشست كابل نقطه ي تلاقي يا تضاد ديدگاه ها؟
كابل روز سه شنبه ميزبان بزرگ ترين كنفرانس بين المللي در نوع خود بود. وزيران خارجه و نماينده گان حدود هفتاد كشور و سازمان بين المللي از حدود ساعت نه بامداد تا سه پس از چاشت روز خسته كننده يي را سپري كردند تا باشد بي برنامه گي ها و ندانم كاري هاي نه سال گذشته را شكل و سيماي تازه تري ببخشند.
بررسي چالش هاي موجود فراراه تامين ثبات و پايان دادن به بحران جاري در افغانستان از وراي انتقال مسووليت تامين امنيت افغانستان به نهاد هاي امنيتي و دفاعي داخلي، ادغام مجدد شورشيان به روند صلح و مبارزه با فساد اداري از كليدي ترين محور هاي مورد بحث در اين كنفرانس بوده است.
در اين كنفرانس تقريبا تمامي طرف هاي ذي نفع از هم پيمانان بين المللي روند جاري در افغانستان تا همسايه گان اين كشور ديدگاه هاي خود در پيوند با قضاياي اين كشور بيان داشته اند كه در بسياري از اين ديدگاه نه تنها همگرايي هاي پارينه قابل دريافت نيست بلكه در بسا جهت ها متناقض نيز بوده اند.
در اين كنفرانس رييس جمهور كرزي با تكرار فهرستي از پيشرفت هاي اداره ي زير فرمانش در عرصه هاي مبارزه با فساد اداري، ايجاد مولفه هاي حكومت داري خوب، پيشبرد برنامه هاي توسعه يي و ارايه ي خدمات اجتماعي به شهروندان افغان؛ خواستار تضعيف ساختارهاي موازي با نهاد هاي حكومتي افغانستان وتوافق دولت افغانستان و كشور هاي كمك كننده روي ايجاد سيستم مديريت مالي براي جلوگيري از فساد در قرارداد هاي بزرگ شده و همچنان بر پشتيباني كشور هاي حاضر در اين نشست از برنامه ي حكومت افغانستان براي ادغام مجدد شورشيان مسلح به روند صلح نيز تاكيد كرد.
اما سخنان هيلاري كلينتون وزير امور خارجه ي ايالات متحده ي امريكا كه پيوستن شورشيان به روند صلح را به تصميم آنان مبني بر قطع رابطه با شبكه ي القاعده، پذيرش قانون اساسي، دستاورد هاي نه سال گذشته و رعايت حقوق زنان در اين كشور مربوط دانست و وزيران امور خارجه ي آلمان، كانادا و شماري ديگر از كشور هاي غربي تلاش كردند تا مفاهيمي مانند دموكراسي، حقوق بشر، ارزش هاي مدني ، عدالت و برنامه ي عدالت انتقالي كه در سال 2006 ميلادي از سوي دولت افغانستان ارايه شده است را از انزوا در زير سايه ي سنگين صلح خواهي سخاوتمندانه ي دولت افغانستان بيرون آورده، يك بار ديگر تعهدات كلان و زمان مند جهان در پيوند با پشتيباني از اين ارزش ها را در اذهان ديپلومات هاي شركت كننده در نشست كابل تداعي كردند، كه اين سخنان تفاوت هاي زيادي را ميان ديدگاه هاي اين كشور ها به عنوان پشتيبانان اصلي روند جاري در افغانستان و تلاش هاي سخاوتمندانه اما ناشفاف رييس جمهوري به منظور تامين صلح از وراي گفتگو با سردسته هاي شورشيان به هر صورت ممكن؛ بر مي تابد.
موضع گيري شديد وزير امور خارجه ي ايران در پيوند با حضور نيرو هاي بين المللي و اين كه به باور نظام ايديولوژيك ايران حضور نيرو هاي جهاني در افغانستان عامل بي ثباتي در اين كشور و منطقه است و حتا آقاي متكي با اشاره به رويداد هاي اخير در مرز هاي شرقي اين كشور، نيرو هاي بين المللي مستقر در افغانستان را به پشتيباني مالي و تسليحاتي از شبكه هاي هراس افگني در منطقه متهم كرده تلاش كرد تا با استفاده از تريبيون "كنفرانس كابل" مشكلات و چالش هاي پيچيده و چندبعدي افغانستان را به حضور نيرو هاي بين المللي در اين كشور نسبت دهد و به آتشي كه محمود احمدي نژاد رييس جمهوري ايران در واپسين سفر زمستاني اش به كابل بر افروخته بود، نفت پاشي كند و با يدك كشيدن آنچه او حضور 3 ميليون آواره ي افغاني در ايران خواند تلاش كرد تا كشور هاي غربي را از صدور نسخه هاي تجويزي برحذر دارد و بعد منطقه يي بحران افغانستان را كه در آن كشور متبوعش در كنار پاكستان كدخدايان ملك خداداد افغانستان پنداشته شده مي توانند را برجسته تر نمايد.
حرف هاي وزير امور خارجه ي پاكستان همانند ديگر بلندپايه گان اين كشور كه به افغانستان مي آيند مملو از آرايه هاي فريبنده يي بود كه مي شود گفت هيچ گونه ربط منطقي ميان اين گفته ها و آنچه اردو و سازمان استخبارات اين كشور در افغانستان انجام مي دهند، به نظر نمي رسيد و گويي اين كشور "مسلمان دوست و برادر" مردم افغانستان هيچ گونه عمق استراتيژيكي در اين كشور ندارد و آنچه ايران و پاكستان را در مورد افغانستان در كنار هم قرار مي دهد كه اين دو كشور راه حل نظامي را به بحران افغانستان كافي نمي دانند اما نه ديپلوماتان اين دو كشور نه هم هفتاد كشور خارجي حاضر در نشست كابل به وجوه اشتراك ديگر ميان اين دو كشور دوست افغانستان مانند اين كه هردو به افغانستان تروريست صادر مي كنند، به عوامل شورشي آموزش هاي "شهادت طلبانه" داده و براي كشتن افغان ها و نيرو هاي پشتيبان دولت افغانستان به اين كشور مي فرستند و كارنامه هايي از اين دست كه در راستاي منافع استراتيژيك و ايديولوژيك اين كشور ها انجام مي شود، هيچ گونه اشاره يي نداشته اند.
در بيانيه ي پاياني نشست كابل نيز تقريبا جمله هايي از سخنان تمامي نمايندگان حاضر در اين نشست گنجانيده شده بود، بجز از اختلافات و درز هاي عميق ميان همسايه گان طمع ورز افغانستان و ديگر همپيمانان روند جاري در كشور كه با ظرافت هاي خاصي در نشست كابل بر رخ حاضران كشانده شد و بخش زيادي از ريشه هاي دوام بحران، نا امني، توسعه نيافته گي در جغرافياي بحران در همين اختلاف ها خلاصه شده مي تواند و مهم تر از مه درخواست وزير امور خارجه هندوستان كه خواستار هدف قرار داده شدن نهان گاه ها، تربيت گاه ها و پرورش گاه هاي هراس افگنان در خاك پاكستان شده بود شايد زير تاثير القآت برادرانه ي وزيران امور خارجه ي ايران و پاكستان، هيچگونه اشاره يي نشده است.
كابل روز سه شنبه ميزبان بزرگ ترين كنفرانس بين المللي در نوع خود بود. وزيران خارجه و نماينده گان حدود هفتاد كشور و سازمان بين المللي از حدود ساعت نه بامداد تا سه پس از چاشت روز خسته كننده يي را سپري كردند تا باشد بي برنامه گي ها و ندانم كاري هاي نه سال گذشته را شكل و سيماي تازه تري ببخشند.
بررسي چالش هاي موجود فراراه تامين ثبات و پايان دادن به بحران جاري در افغانستان از وراي انتقال مسووليت تامين امنيت افغانستان به نهاد هاي امنيتي و دفاعي داخلي، ادغام مجدد شورشيان به روند صلح و مبارزه با فساد اداري از كليدي ترين محور هاي مورد بحث در اين كنفرانس بوده است.
در اين كنفرانس تقريبا تمامي طرف هاي ذي نفع از هم پيمانان بين المللي روند جاري در افغانستان تا همسايه گان اين كشور ديدگاه هاي خود در پيوند با قضاياي اين كشور بيان داشته اند كه در بسياري از اين ديدگاه نه تنها همگرايي هاي پارينه قابل دريافت نيست بلكه در بسا جهت ها متناقض نيز بوده اند.
در اين كنفرانس رييس جمهور كرزي با تكرار فهرستي از پيشرفت هاي اداره ي زير فرمانش در عرصه هاي مبارزه با فساد اداري، ايجاد مولفه هاي حكومت داري خوب، پيشبرد برنامه هاي توسعه يي و ارايه ي خدمات اجتماعي به شهروندان افغان؛ خواستار تضعيف ساختارهاي موازي با نهاد هاي حكومتي افغانستان وتوافق دولت افغانستان و كشور هاي كمك كننده روي ايجاد سيستم مديريت مالي براي جلوگيري از فساد در قرارداد هاي بزرگ شده و همچنان بر پشتيباني كشور هاي حاضر در اين نشست از برنامه ي حكومت افغانستان براي ادغام مجدد شورشيان مسلح به روند صلح نيز تاكيد كرد.
اما سخنان هيلاري كلينتون وزير امور خارجه ي ايالات متحده ي امريكا كه پيوستن شورشيان به روند صلح را به تصميم آنان مبني بر قطع رابطه با شبكه ي القاعده، پذيرش قانون اساسي، دستاورد هاي نه سال گذشته و رعايت حقوق زنان در اين كشور مربوط دانست و وزيران امور خارجه ي آلمان، كانادا و شماري ديگر از كشور هاي غربي تلاش كردند تا مفاهيمي مانند دموكراسي، حقوق بشر، ارزش هاي مدني ، عدالت و برنامه ي عدالت انتقالي كه در سال 2006 ميلادي از سوي دولت افغانستان ارايه شده است را از انزوا در زير سايه ي سنگين صلح خواهي سخاوتمندانه ي دولت افغانستان بيرون آورده، يك بار ديگر تعهدات كلان و زمان مند جهان در پيوند با پشتيباني از اين ارزش ها را در اذهان ديپلومات هاي شركت كننده در نشست كابل تداعي كردند، كه اين سخنان تفاوت هاي زيادي را ميان ديدگاه هاي اين كشور ها به عنوان پشتيبانان اصلي روند جاري در افغانستان و تلاش هاي سخاوتمندانه اما ناشفاف رييس جمهوري به منظور تامين صلح از وراي گفتگو با سردسته هاي شورشيان به هر صورت ممكن؛ بر مي تابد.
موضع گيري شديد وزير امور خارجه ي ايران در پيوند با حضور نيرو هاي بين المللي و اين كه به باور نظام ايديولوژيك ايران حضور نيرو هاي جهاني در افغانستان عامل بي ثباتي در اين كشور و منطقه است و حتا آقاي متكي با اشاره به رويداد هاي اخير در مرز هاي شرقي اين كشور، نيرو هاي بين المللي مستقر در افغانستان را به پشتيباني مالي و تسليحاتي از شبكه هاي هراس افگني در منطقه متهم كرده تلاش كرد تا با استفاده از تريبيون "كنفرانس كابل" مشكلات و چالش هاي پيچيده و چندبعدي افغانستان را به حضور نيرو هاي بين المللي در اين كشور نسبت دهد و به آتشي كه محمود احمدي نژاد رييس جمهوري ايران در واپسين سفر زمستاني اش به كابل بر افروخته بود، نفت پاشي كند و با يدك كشيدن آنچه او حضور 3 ميليون آواره ي افغاني در ايران خواند تلاش كرد تا كشور هاي غربي را از صدور نسخه هاي تجويزي برحذر دارد و بعد منطقه يي بحران افغانستان را كه در آن كشور متبوعش در كنار پاكستان كدخدايان ملك خداداد افغانستان پنداشته شده مي توانند را برجسته تر نمايد.
حرف هاي وزير امور خارجه ي پاكستان همانند ديگر بلندپايه گان اين كشور كه به افغانستان مي آيند مملو از آرايه هاي فريبنده يي بود كه مي شود گفت هيچ گونه ربط منطقي ميان اين گفته ها و آنچه اردو و سازمان استخبارات اين كشور در افغانستان انجام مي دهند، به نظر نمي رسيد و گويي اين كشور "مسلمان دوست و برادر" مردم افغانستان هيچ گونه عمق استراتيژيكي در اين كشور ندارد و آنچه ايران و پاكستان را در مورد افغانستان در كنار هم قرار مي دهد كه اين دو كشور راه حل نظامي را به بحران افغانستان كافي نمي دانند اما نه ديپلوماتان اين دو كشور نه هم هفتاد كشور خارجي حاضر در نشست كابل به وجوه اشتراك ديگر ميان اين دو كشور دوست افغانستان مانند اين كه هردو به افغانستان تروريست صادر مي كنند، به عوامل شورشي آموزش هاي "شهادت طلبانه" داده و براي كشتن افغان ها و نيرو هاي پشتيبان دولت افغانستان به اين كشور مي فرستند و كارنامه هايي از اين دست كه در راستاي منافع استراتيژيك و ايديولوژيك اين كشور ها انجام مي شود، هيچ گونه اشاره يي نداشته اند.
در بيانيه ي پاياني نشست كابل نيز تقريبا جمله هايي از سخنان تمامي نمايندگان حاضر در اين نشست گنجانيده شده بود، بجز از اختلافات و درز هاي عميق ميان همسايه گان طمع ورز افغانستان و ديگر همپيمانان روند جاري در كشور كه با ظرافت هاي خاصي در نشست كابل بر رخ حاضران كشانده شد و بخش زيادي از ريشه هاي دوام بحران، نا امني، توسعه نيافته گي در جغرافياي بحران در همين اختلاف ها خلاصه شده مي تواند و مهم تر از مه درخواست وزير امور خارجه هندوستان كه خواستار هدف قرار داده شدن نهان گاه ها، تربيت گاه ها و پرورش گاه هاي هراس افگنان در خاك پاكستان شده بود شايد زير تاثير القآت برادرانه ي وزيران امور خارجه ي ايران و پاكستان، هيچگونه اشاره يي نشده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر