http://www.bbc.co.uk/persian/afghanistan/2013/12/131225_zs_radfar_karzai_journalists_meeting.shtml
حامدکرزی در نشست با روزنامه‌نگاران داخلی چه گفت؟
به روز شده: 15:10 گرينويچ - چهارشنبه 25 دسامبر 2013 - 04 دی 1392
آقای کرزی سه روز پیش نشستی با روزنامه‌نگاران داخلی برگزار کرد
در سال های گذشته رئیس جمهور کرزی هر چندگاه یکبار دیدارهایی با مسئولان رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران کشور داشته است. اما این دیدار اخیر نزدیک چهار ساعت تمام بر یک محور می‌چرخید، توافق‌نامه امنیتی افغانستان با آمریکا.
در سراسر این دیدار، روزنامه‌نگاران در مورد چند و چون چانه‌زنی‌های آقای کرزی با آمریکایی ها در باره توافق‌نامه امنیتی می پرسیدند و این که چرا به رغم موافقت لویه جرگه و فشارهای پیهم داخلی و خارجی این سند را امضا نمی کند.
اما آقای کرزی در قالب الفاظ و کلمه‌های متفاوت و با ارائه مثال هایی از گفته‌ها و رویکردهای مقام های آمریکایی در مورد مفردات توافق‌نامه امنیتی تلاش می‌کرد تا بی اعتمادی خود نسبت به آمریکایی‌ها را توجیه کرده و حقانیت دیدگاه‌های خود را مستندسازی کند.
طالبان تروریست نیستند!
آقای کرزی با ارائه مثال‌هایی که نخواست در رسانه‌ها بازتاب یابد، تامین صلح در افغانستان را به اراده آمریکا و پاکستان وابسته دانست و امضای موافقت‌نامه امنیتی با آمریکا پیش از آغاز روند صلح را برای آینده افغانستان خطرناک عنوان کرد.
او از علاقه‌مندی آمریکایی‌ها و پاکستانی‌ها به واگذاری بخش‌هایی از افغانستان به طالبان پیش از آغاز مذاکرات صلح سخن گفت و افزود که طرح ایجاد دفتر قطر به منظور هویت بخشی به طالبان و ایجاد دو نوع حاکمیت در جغرافیای سیاسی افغانستان روی دست گرفته شده بود.
"تهداب محکم افغانستان"
آقای کرزی امضای موافقت‌نامه امنیتی را به خیر افغانستان می داند اما با برجسته کردن آنچه اهداف درازمدت منطقه‌یی آمریکا می‌خواند، بیرون شدن نیروهای آمریکایی از افغانستان و منطقه را دست‌کم در میان مدت ناممکن می‌پندارد و از همین رو به مانوردهی در برابر آنها "تا گذاشتن تهداب محکم برای آینده افغانستان" از ورای قبولاندن شرط های خود بالای آمریکایی‌ها پیش از امضای موافقت‌نامه امنیتی ادامه خواهد داد.
از زمان آغاز مذاکرات دولت‌های آمریکا و افغانستان پیرامون تهیه و امضای موافقت‌نامه امنیتی در اواخر سال گذشته میلادی به ویژه پس از این که آقای کرزی دادن مصئونیت قضایی به نیرو های آمریکایی را به تصمیم لویه جرگه مشروط کرد، با موجی از انتقادات در داخل و خارج کشور روبرو بود.
موافقت جرگه مشورتی با امضای موافقت نامه امنیتی اعتراض ها نسبت به موقف رئیس جمهور کرزی را شدت بیشتر بخشید و بنگاه های رسانه یی داخلی و خارجی نیز از زاویه های مختلف و بیشتر در مخالفت با دیدگاه‌های او تبلیغات گسترده‌یی را راه اندازی کردند، اما به نظر می‌رسد که آقای کرزی اکنون در صدد بهره‌گیری از نقش اثرگزار رسانه‌ها در این غایله بر آمده است.
مقام‌های آمریکایی، فرماندهان ناتو و هم‌پیمانان آمریکا و افغانستان در ائتلاف جهانی مبارزه با تروریسم همواره نسبت به پیامد‌های زیانبار تاخیر در امضای موافقت‌نامه امنیتی هشدار می‌دهند و کابوس برگشت افغانستان به بحران و بی ثباتی همچنان از سایه روشن‌های این کارزار روانی و تبلیغاتی قابل دید است.
زاویه دید منحصر به فرد
رئیس جمهور کرزی اما ظاهرأ از زاویه منحصر به فردی به این روند و پیامدهایش می نگرد. بسیاری از منتقدان او به این باور اند، اگرچه او رویه به نسبت عوام پسندانه‌یی اختیار کرده است اما به نظر می‌رسد او سرنوشت آینده سیاسی، جایگاه سنتی – تاریخی خود در میان زمامداران افغانستان را به همین چانه‌زنی‌ها گره زده است.
دایره تردید
تردید حامدکرزی نسبت به صداقت آمریکایی‌ها در روند مبارزه با هراس‌افگنی نیز تازگی ندارد. پیچیدگی این روند نیز هنگامی بیشتر شد که تلاش ها به منظور حذف طالبان از فهرست دشمنان آمریکا چند برابر شد. این پرسش که اگر طالبان دشمنان شما نیستند، پس چرا به جنگ در روستاهای افغانستان ادامه می‌دهید، بازهم از جانب رئیس جمهور کرزی به نشانی آمریکایی‌ها مطرح شد و همزمان سخاوتمندی دولت افغانستان در برابر این گروه افزایش قابل ملاحظه یی یافت.
صد ها تن از اعضای این گروه از زندان های دولت افغانستان آزاد شدند، شمار افراد تحت تعقیب آمریکا از حدود ۳۰ هزار جنگجوی طالب مسلح بهره مند از پشتیبانی مالی، تسلیحاتی و ایدیولوژیک سازمان های اطلاعاتی منطقه و شبکه های تندرو بین المللی، ظاهرأ به کمتر از ۲۰۰ تن (از اعضای شبکه القاعده که در کوهستان ها و فلات دو طرف دیورند متواری یا در رفت آمد بودند) کاهش یافت، تا زمینه‌های روانی "خروج مسوولانه" نیرو های خارجی از افغانستان فراهم شود.
از آنجایی که در اساس نه آمریکا و نه هم سازمان های اطلاعاتی منطقه اتحاد استراتیژیک و پیوند ایدیولوژیک طالبان با شبکه القاعده و پشتوانه‌های مالی و تسلیحاتی یکسان آنها در منطقه را نادیده گرفته نمی‌توانستند، عملیات‌های ویژه نیروهای ناتو در برابر دسته‌های طالبان و بمباردمان هوایی لانه‌های آنها در روستاهای افغانستان ادامه یافت که تلفات غیرنظامی ناشی از این عملیات‌ها دولت افغانستان را خشمگین تر کرد و ابزار های نیرومند تبلیغاتی را در اختیار دشمنان غرب و افغانستان قرار داد.
اگرچه مقام های آمریکایی و دیگر اعضای ناتو از تعهد دوامدار شان برای پشتیبانی از افغانستان در عرصه های مختلف سخن می‌گویند و در دو سال گذشته با امضای پیمان‌ها و موافقت‌نامه های استراتژیک با دولت این کشور نیز تعهدات شان را تسجیل کرده اند، اما رویکردهای دفاعی و امنیتی آمریکایی‌ها در دو سال گذشته بدگمانی‌ها و بی اعتمادی‌های رئیس جمهوری افغانستان را افزایش داده و اینک روند امضای موافقت نامه امنیتی – دفاعی میان این دو کشور را به چالش فراخوانده است.
از فرافگنی تا خوش بینی مفرط
دیدگاه آقای کرزی مبنی بر این که در افغانستان هیچ‌گاهی جنگ داخلی وجود نداشته و منازعات دهه نود نیز محصول توطئه خارجی‌ها بوده است، به همان اندازه فرافکنانه به نظر می‌رسد که ریشه‌های اصلی تروریسم و طالبان در بیرون از افغانستان است، نه در روستاهای این کشور. زیرا عدم توجه به بسترها و زمینه‌های اجتماعی داخلی دوام بحران و انکار از آسیبهایی که از درون ثبات محوری روند سیاسی در کشور را تهدید می‌کنند، نمی‌تواند کمتر از اغماض آمریکایی‌ها از مبارزه با شورشگری مهارگسیخته کنونی در افغانستان، برای بقای نظام و تداوم روند دموکراتیک در این کشور خطرناک و زیبانبار باشد.
خوش‌بینی متهورانه آقای کرزی مبنی بر این که در صورت خروج سربازان بین المللی و عدم امضای موافقت‌نامه امنیتی با آمریکا، افغانستان دوباره دچار بحران و خانه جنگی نخواهد شد، و "این ملت همین گونه به زندگی اش ادامه خواهد داد" با نگاه‌های تعجب آمیز روزنامه نگاران بدرقه شد.
همسو سازی افکار عامه با دیدگاه‌ها و برنامه هایی که دولت‌های دموکراتیک در عرصه‌های مختلف تدوین و اجرا می کنند، هزینه های سنگینی را بر شانه‌های دولت ها تحمیل می‌کند، اما به نظر می‌رسد افکار عامه مردم افغانستان به هر دلیلی از دست رسی به معلومات دقیق و همه جانبه در پیوند با چانه‌زنی‌ها و بگو مگوهای مربوط به امضای سند امنیتی میان افغانستان و آمریکا محروم بوده است و این امر در کنار چالش های ساختاری دیگر، از یک طرف سردرگمی اذهان عامه و تاثیر پذیری آنان از فراورده ها و شگرد های تبلیغاتی سازمان های اطلاعاتی و جریان‌های تندرو و ایدیولوژیک منطقه را بیشتر از پیش تشدید کرده و از جانب دیگر مسایل و دغدغه های بزرگ و با اهمیت مانند توسعه اقتصادی، مبارزه با افراط گرایی، برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال آینده و راه اندازی فرایند های ثبات محور در افغانستان را به حاشیه رانده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر