قربانیان غیرنظامی بمباران ناتو حربه های پیش برد کشتی نرم
شاید این عجیب ترین لحن باشد که یک رییس جمهور با متحدان بین المللی اش صحبت می کند و شاید عملکرد ناتو هم برای جلوگیری از کشتار غیر نظامیان, نیز از عجیب ترین اشتباهات چند متحد غربی افغانستان در جنگ با ترویزم است.
آیا این منطق در گفتار سیاست امروز جهان یک منطق واقعبینانه است, که رییس جمهور افغانستان در وضعیت کنونی کشور، ناتو را با با چنین لحنی هشدار دهد؟
حامد کرزی در کنفرانس خبری روز سه شنبه اش گفت: حملات خود را متوقف کنید ورنه افغانستان راه های زیادی برای متوقف کردن آن دارد.
او ناتو را به شدت مورد انتقاد قرار داده گفت، کمک و همکاری به اشغال تبدیل می شود و افغان ها یاد دارند که با اشغالگران چگونه برخورد کنند.
واکنش های تند کرزی در برابر کشتار غیر نظامیان توسط نیرو های ناتو تازه گی ندارد اما این بار لحن بیباکانه تر وی در انتقاد از نیرو های ناتو حامل پیام های نگران کننده یی است.
پیش از این گمانه هایی مطرح شده بود که کرزی در مقام ریاست جمهوری افغانستان در اساس علاقه یی به شکست خوردن طالبان در برابر نیرو های جهانی ندارد و به همین دلیل هم با آگاهی از پیامد های زیانبار جنگ روانی و تبلیغاتی چندسویه یی توسط دستگاه های استخباراتی منطقه با استفاده از رویکرد ها و ذهنیت های تندروانه و طالبانی به خاطر افزایش هرچه بیشتر فاصله ها میان مردم افغانستان و نیرو های جهانی مستقر در این کشور راه اندازی شده در تلاش است تا از اشتباهات این نیرو ها در صحنه های نبرد که به تلفات مردم ملکی می انجامد به نفع سیاست های فرد محورانه و در بیشتر موارد عوام گرایانه ی خویش بهره برداری کند.
این حرف پسندیده یی است که نیرو های جهانی در کار مبارزه با هراس افگنی باید مصوونیت غیرنظامیان را با جدیت تمام درنظر داشته باشند، اما این که از یکسو به بهانه ی انجام این اشتباهات نفس ماموریت این نیرو ها و منطق وجودی آنان در افغانستان در حال حاضر به چالش فراخوانده می شود و از جانب دیگر به خاطر خدشه دار نشدن روند صلح ناشفاف کنونی حتا از گرفتن نام طالبان / هراس افگنان هنگام صحبت کردن در مورد جنایت هایی که آنان انجام میدهند، خودداری شده و تلاش می شود تا به آنان هویت های کاذب تراشیده شود؛ می تواند این هشدار را در گوش های مردم زمزمه کند که دولت افغانستان در صدد آن است تا همصدا و همگام با طالبان و شورشیان در راستای مجبور کردن نیرو های جهانی به ترک جغرافیای بحران و واگذاری "ملک خداداد افغانستان" به حال خودش تلاش نماید و تمامی موانع و مزاحم های موجود فراراه تکمیل دایره جنایت کاران در زیر چتر دولت جمهوری اسلامی افغانستان و طالبانی شدن این نظام به ظاهر دموکراتیک زیر رهبری رییس جمهور کرزی از میان برداشته شوند که ترور چهره های شاخص مقاومت در برابر طالبان در ماه های گذشته نماد های بارزی از یک نوع تبانی نهفته دستکم از منظر ذهنیت های تمامیت خواهانه ی قومی و ایدیولوژیک میان طالبان /هراس افگنان و حلقه هایی در درون نظام به ویژه اطرافیان رییس جمهوری تلقی شده می تواند.
به این صورت می توان این گونه نتیجه گیری کرد که این گونه اظهارات اگرچه می تواند اندکی تسکین خاطر خانواده ها و وابسته گان کسانی که در نتیجه بمباران های ناتو کشده شده اند را فراهم نماید، اما سود اصلی این گونه موضع گیری ها نصیب طالبان/هراس افگنان و سازمان های استخباراتی پشتیبان آن ها می شود که برای بیرون رفتن نیرو های جهانی و تبدیل شدن افغانستان به بزنگاه اهداف و برنامه های سلطه جویانه ی شان لحظه شماری می کنند.
شاید این عجیب ترین لحن باشد که یک رییس جمهور با متحدان بین المللی اش صحبت می کند و شاید عملکرد ناتو هم برای جلوگیری از کشتار غیر نظامیان, نیز از عجیب ترین اشتباهات چند متحد غربی افغانستان در جنگ با ترویزم است.
آیا این منطق در گفتار سیاست امروز جهان یک منطق واقعبینانه است, که رییس جمهور افغانستان در وضعیت کنونی کشور، ناتو را با با چنین لحنی هشدار دهد؟
حامد کرزی در کنفرانس خبری روز سه شنبه اش گفت: حملات خود را متوقف کنید ورنه افغانستان راه های زیادی برای متوقف کردن آن دارد.
او ناتو را به شدت مورد انتقاد قرار داده گفت، کمک و همکاری به اشغال تبدیل می شود و افغان ها یاد دارند که با اشغالگران چگونه برخورد کنند.
واکنش های تند کرزی در برابر کشتار غیر نظامیان توسط نیرو های ناتو تازه گی ندارد اما این بار لحن بیباکانه تر وی در انتقاد از نیرو های ناتو حامل پیام های نگران کننده یی است.
پیش از این گمانه هایی مطرح شده بود که کرزی در مقام ریاست جمهوری افغانستان در اساس علاقه یی به شکست خوردن طالبان در برابر نیرو های جهانی ندارد و به همین دلیل هم با آگاهی از پیامد های زیانبار جنگ روانی و تبلیغاتی چندسویه یی توسط دستگاه های استخباراتی منطقه با استفاده از رویکرد ها و ذهنیت های تندروانه و طالبانی به خاطر افزایش هرچه بیشتر فاصله ها میان مردم افغانستان و نیرو های جهانی مستقر در این کشور راه اندازی شده در تلاش است تا از اشتباهات این نیرو ها در صحنه های نبرد که به تلفات مردم ملکی می انجامد به نفع سیاست های فرد محورانه و در بیشتر موارد عوام گرایانه ی خویش بهره برداری کند.
این حرف پسندیده یی است که نیرو های جهانی در کار مبارزه با هراس افگنی باید مصوونیت غیرنظامیان را با جدیت تمام درنظر داشته باشند، اما این که از یکسو به بهانه ی انجام این اشتباهات نفس ماموریت این نیرو ها و منطق وجودی آنان در افغانستان در حال حاضر به چالش فراخوانده می شود و از جانب دیگر به خاطر خدشه دار نشدن روند صلح ناشفاف کنونی حتا از گرفتن نام طالبان / هراس افگنان هنگام صحبت کردن در مورد جنایت هایی که آنان انجام میدهند، خودداری شده و تلاش می شود تا به آنان هویت های کاذب تراشیده شود؛ می تواند این هشدار را در گوش های مردم زمزمه کند که دولت افغانستان در صدد آن است تا همصدا و همگام با طالبان و شورشیان در راستای مجبور کردن نیرو های جهانی به ترک جغرافیای بحران و واگذاری "ملک خداداد افغانستان" به حال خودش تلاش نماید و تمامی موانع و مزاحم های موجود فراراه تکمیل دایره جنایت کاران در زیر چتر دولت جمهوری اسلامی افغانستان و طالبانی شدن این نظام به ظاهر دموکراتیک زیر رهبری رییس جمهور کرزی از میان برداشته شوند که ترور چهره های شاخص مقاومت در برابر طالبان در ماه های گذشته نماد های بارزی از یک نوع تبانی نهفته دستکم از منظر ذهنیت های تمامیت خواهانه ی قومی و ایدیولوژیک میان طالبان /هراس افگنان و حلقه هایی در درون نظام به ویژه اطرافیان رییس جمهوری تلقی شده می تواند.
به این صورت می توان این گونه نتیجه گیری کرد که این گونه اظهارات اگرچه می تواند اندکی تسکین خاطر خانواده ها و وابسته گان کسانی که در نتیجه بمباران های ناتو کشده شده اند را فراهم نماید، اما سود اصلی این گونه موضع گیری ها نصیب طالبان/هراس افگنان و سازمان های استخباراتی پشتیبان آن ها می شود که برای بیرون رفتن نیرو های جهانی و تبدیل شدن افغانستان به بزنگاه اهداف و برنامه های سلطه جویانه ی شان لحظه شماری می کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر