http://www.mandegardaily.com/حکایتِ-پُردردِ-مشکلاتِ-امنیتیِ-پروان/
حکایتِ پُردردِ مشکلاتِ امنیتیِ پروان
حشمت رادفر/ 22 اسد 1393
اظهاراتِ والی پروان را در تلویزیونِ میترا دربارۀ اوضاع امنیتیِ این ولایت دیدم. اکنون من نیز به عنوانِ یک شهروند و بینندۀ بسیاری از مظالم، گپ‌های گذشته‌ام را دوباره تکرار می‌کنم، اگرچه می‌دانم که جناب والی صاحب بهتر از من و امثالِ من می‌فهمند که اوضاع از چی قرار است، اما این‌بار ایشان با بسیار احتیاط و «سیاست‌مدارانه» گپ می‌زنند و تلاش می‌کنند به اثبات برسانند که دنیا گل و گلزار است. 
مشکلات امنیتی پروان و کمیسیون امنیتی وزارت امور داخله
بیشتر از یک سالِ پیش در یک نوشته‌ام به بهانۀ میلۀ توت شمالی، به بحرانِ امنیتیِ در حالِ ظهور در پروان اشاره‌هایی کرده بودم. و طی این مدت چند بارِ دیگر در پی رویدادهای امنیتی از این دست در بگرام، چاریکار، جبل‌السراج و حتا درۀ غوربند، هشدار داده‌ام که مشکلاتِ امنیتی و حتا اجتماعیِ پروان بیشتر از آن‌که به عوامل بیرونی ربط داشته باشد، ناشی از عمل‌کردهای غیرقانونی و فراقانونیِ فرماندهان مسلحِ مسوول و غیرمسوولِ مرتبط به بلندپایه‌گانِ نظام و نماینده‌گانِ این ولایت در مجلس نماینده‌گان و رقابت‌ها، رفاقت‌ها و حتا دشمنی‌ها و هم‌چشمی‌های این زورمندان در این ولایت می‌باشد.
ـ اگر نازدانه‌یی در روز نوروز سه فرد غیر نظامی را به رگبار می‌بندد و به‌راحتی از زندان رها شده، به زورگویی و قلدری در شهر چاریکار و اطرافِ آن ادامه می‌دهد؛
ـ اگر آقازاده‌یی اول با موترش لباسِ یک انسان را کثیف می‌سازد و جواب اعتراضِ او را به مرمی داده نقش زمینش می‌کند؛
ـ اگر در شهر چاریکار بزرگ‌زاده‌گانی موترهای مردم را با موترهای لوکسِ نظامی و غیرنظامی‌شان درب و داغان کرده و خودشان را کشته و زخمی می‌سازند و سپس مأمور ترافیک و پولیس می‌آید، دست به سینه می‌ایستد و می‌گوید امر خدمت! بعدش هم جانب مقابل که بی‌گناه است مجبور به ترمیم موتر خود و این قلدارن می‌شود؛
ـ اگر هیچ‌کس از ترس دزدان مسلحِ مرتبط به فرماندهان غیرمسوول در مناطق اطراف شهر چاریکار، با تاریک شدن هوا از سرک لیسۀ نعمان – سیدخیل – گلبهار گذر کرده نمی‌تواند؛
ـ اگر عالی‌جنابی برای انحراف افکار عامه، مظلوم‌نمایی و اثبات همسویی‌اش با طالبان در درۀ غوربند، فلم ویدیویی شبیه‌سازی کرده آن را از حنجرۀ «نمایندۀ مردم» بیان می‌کند؛
ـ اگر هرچندگاه یک‌بار در بخش‌هایی از این ولایت انسان‌های بی‌گناه از سوی افراد نزدیک به «بزرگان» کشته، زخمی، توهین، لت‌وکوب می‌شوند و سپس آب از آب تکان نمی‌خورد؛
ـ در فرجام این‌که اگر در چندصد متری دربارِ شاهانۀ یکی از نماینده‌گان پروان در مجلس، دزدان ملسح برای دوشب از ساعت 9 تا 4 صبح کنترول شاهراه کابل – شمال را به‌دست می‌گیرد و دارایی ده‌ها تن از مسافران را تاراج می‌کنند؛
همه و همه ناشی از چالش‌هایی‌ست که عالی‌جنابانِ زورمندِ پروان به مردم این ولایت ایجاد کرده و موثریتِ فعالیت‌های ادارۀ ضعیفِ محلی در این ولایت را به میزان قابل ملاحظه‌یی کاهش داده است؛
مسلح‌سازی صدها تن از افراد بی‌کار، دزدان حرفه‌یی، قاچاق‌بران و حتا معتادان به مواد مخدر به بهانۀ بحرانِ انتخاباتی از سوی شماری از زورمندان محلیِ مرتبط به بلندپایه‌گانِ نظام در حومۀ پروان در ماه‌های اخیر، مزید بر علت‌های گوناگون دیگر در راستای افزایش ناامنی و بی‌ثباتی در این ولایت است.
بی‌کفایتی ادارۀ محلی و ضعف نهادهای امنیتی و مهم‌تر از همه معافیتِ جنایت‌کاران از مجازات در پروان، دشواری‌های فراوانی را به مردمِ این ولایت ایجاد کرده است. کمیسیونی که به‌تازه‌گی از سوی وزیر امور داخله برای رفع چالش‌های امنیتی پروان ایجاد شده با ترکیبِ موجود مؤثریتی نخواهد داشت؛ زیرا شماری از خود همین بلندپایه‌گان با ناامنی‌ها و بی‌ثباتی‌های اخیر در پروان بی‌ارتباط نیستند.
بیشتر از یک سالِ پیش در یک نوشته‌ام به بهانۀ میلۀ توت شمالی، به بحرانِ امنیتیِ در حالِ ظهور در پروان اشاره‌هایی کرده بودم. و طی این مدت چند بارِ دیگر در پی رویدادهای امنیتی از این دست در بگرام، چاریکار، جبل‌السراج و حتا درۀ غوربند، هشدار داده‌ام که مشکلاتِ امنیتی و حتا اجتماعیِ پروان بیشتر از آن‌که به عوامل بیرونی ربط داشته باشد، ناشی از عمل‌کردهای غیرقانونی و فراقانونیِ فرماندهان مسلحِ مسوول و غیرمسوولِ مرتبط به بلندپایه‌گانِ نظام و نماینده‌گانِ این ولایت در مجلس نماینده‌گان و رقابت‌ها، رفاقت‌ها و حتا دشمنی‌ها و هم‌چشمی‌های این زورمندان در این ولایت می‌باشد.
ـ اگر نازدانه‌یی در روز نوروز سه فرد غیر نظامی را به رگبار می‌بندد و به‌راحتی از زندان رها شده، به زورگویی و قلدری در شهر چاریکار و اطرافِ آن ادامه می‌دهد؛
ـ اگر آقازاده‌یی اول با موترش لباسِ یک انسان را کثیف می‌سازد و جواب اعتراضِ او را به مرمی داده نقش زمینش می‌کند؛
ـ اگر در شهر چاریکار بزرگ‌زاده‌گانی موترهای مردم را با موترهای لوکسِ نظامی و غیرنظامی‌شان درب و داغان کرده و خودشان را کشته و زخمی می‌سازند و سپس مأمور ترافیک و پولیس می‌آید، دست به سینه می‌ایستد و می‌گوید امر خدمت! بعدش هم جانب مقابل که بی‌گناه است مجبور به ترمیم موتر خود و این قلدارن می‌شود؛
ـ اگر هیچ‌کس از ترس دزدان مسلحِ مرتبط به فرماندهان غیرمسوول در مناطق اطراف شهر چاریکار، با تاریک شدن هوا از سرک لیسۀ نعمان – سیدخیل – گلبهار گذر کرده نمی‌تواند؛
ـ اگر عالی‌جنابی برای انحراف افکار عامه، مظلوم‌نمایی و اثبات همسویی‌اش با طالبان در درۀ غوربند، فلم ویدیویی شبیه‌سازی کرده آن را از حنجرۀ «نمایندۀ مردم» بیان می‌کند؛
ـ اگر هرچندگاه یک‌بار در بخش‌هایی از این ولایت انسان‌های بی‌گناه از سوی افراد نزدیک به «بزرگان» کشته، زخمی، توهین، لت‌وکوب می‌شوند و سپس آب از آب تکان نمی‌خورد؛
ـ در فرجام این‌که اگر در چندصد متری دربارِ شاهانۀ یکی از نماینده‌گان پروان در مجلس، دزدان ملسح برای دوشب از ساعت 9 تا 4 صبح کنترول شاهراه کابل – شمال را به‌دست می‌گیرد و دارایی ده‌ها تن از مسافران را تاراج می‌کنند؛
همه و همه ناشی از چالش‌هایی‌ست که عالی‌جنابانِ زورمندِ پروان به مردم این ولایت ایجاد کرده و موثریتِ فعالیت‌های ادارۀ ضعیفِ محلی در این ولایت را به میزان قابل ملاحظه‌یی کاهش داده است؛
مسلح‌سازی صدها تن از افراد بی‌کار، دزدان حرفه‌یی، قاچاق‌بران و حتا معتادان به مواد مخدر به بهانۀ بحرانِ انتخاباتی از سوی شماری از زورمندان محلیِ مرتبط به بلندپایه‌گانِ نظام در حومۀ پروان در ماه‌های اخیر، مزید بر علت‌های گوناگون دیگر در راستای افزایش ناامنی و بی‌ثباتی در این ولایت است.
بی‌کفایتی ادارۀ محلی و ضعف نهادهای امنیتی و مهم‌تر از همه معافیتِ جنایت‌کاران از مجازات در پروان، دشواری‌های فراوانی را به مردمِ این ولایت ایجاد کرده است. کمیسیونی که به‌تازه‌گی از سوی وزیر امور داخله برای رفع چالش‌های امنیتی پروان ایجاد شده با ترکیبِ موجود مؤثریتی نخواهد داشت؛ زیرا شماری از خود همین بلندپایه‌گان با ناامنی‌ها و بی‌ثباتی‌های اخیر در پروان بی‌ارتباط نیستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر